Anil Absolution Blog Yazıları

Sırık’ın olaya daha “insani” açıdan bakması, benim de Sırık’a daha “insani” gözle bakmamı sağlamıştı.. Bu çocuk düşündüğüm gibi herkesleşmemişti henüz.. “İnsanı et, eti de meze” olarak gören tayfadan değildi.. “Sırık haklı beyler yaa, amma abarttınız haa; sanki am sikince bütün dertleriniz bitecek!” dedim.. Tuborg iki elini havaya kaldırarak “Valla benim bitecek” dedi. Yine hep beraber krize girerek gülmeye başlamıştık.. Arkadaş gruplarında ve de grup sohbetlerinde “ortak ciddiyeti” yakalayabilmek çok zordu.. Ciddiyet; daha çok “paylaşılan yalnızlıklar”ın müşterek zaruretidir..

Yaşama arzusuyla doluyduk.. Neşelenmek için “söz”lere ihtiyacımız yoktu bizim, “ses”ler yetiyordu.. “Söz”ler uçucuydu hem, biraz da yakıcı.. Kimi zaman konduğu yerden uçar; zaman zaman da konacağı yere doğru.. Uçtuğu yer kızgınsa, konduğu yer pişmandır sözlerin.. Her zaman mı? Hayır tabii ki.. Uçtuğu yerden de kızgın olabilir konduğu yer.. O zaman mı? Yaşama arzusuyla,…

Devamı

Bir saati böyle alıntılar paylaşıp atışarak geçirdik.. Kızcağız kitabına geri döndükçe bu sefer Sırık’la Efes başlıyordu kafamı ütülemeye “Abi söylesene lan! Akşam buluşak mı desene lan!” diyerek.. “Buluşmayak abi! Ayranımız yok içmeye, fantayla mı gitcez sikişmeye!?” dedim gözlerimi irice açarak.. Tuborg, sırtüstü güneşlendiği yerden, kafasını bize çevirerek “Adam haklı beyler, sondaja devam!” deyip yeniden yattı. Tshirtlerimizi ısırarak gülüyorduk.. Evdeyken “garılara gayacauk” diye yeri göğü inleten laleler, plajda nasıl efendi takılıyorlar sormayın.. Sanki “am” peşinde koşan, “meme”ye ağız sulandıran onlar değilmiş de benmişim.. Evden plaja gelene kadar yaptığımız yavşak muhabbetler yüzünden gözlerimi “meme”lerden alamıyordum.. Bizim plajdaki memeler yer yer denize dik, ara ara da paralel şekilde uzanıyordu.. Daha öncesinde hiç dikkat etmediğim bir şey olduğu için de…

Devamı

İçimden o kadar çok “meme meme meme meme meme” demiştim ki “minibüs geliyor” diyeceğime “mimimüs geliyor!” demişim.. Bizimkiler zıplaya zıplaya gülüyorlardı “Lan ne dedin? haa? bi daha desene? Miiiiğmiiiiğmüüüüğsss!” diye diye.. Zaten bize taşşak geçmeye konu olsun,böyle uzata uzata içimizi bayana kadar gülelim ona.. Kızmak istiyordum ama kendim de gülüyordum “Miğmiğmüğs” derken.. Olayı öyle bir cıvıtıyorlardı ki “Miğmiğmüğs” derken “cahil kokoşlar” gibi el kol hareketleri yapmaya başladılar.. Tabii canım, kokoşun cahili yapar öyle hareketler; okuyan gören insanlar, asaletlerini ve tavırlarını “sözleriyle” ortaya koyup “kokoşluklarıyla” taçlandırırlar; kokoşluk el kol hareketleriyle olmuyor yani! Biz böyle dördümüz “mimimüs”ün en arka koltuğunda bacak bacak üstüne atmış gerdan kıra kıra “miğmiğmüğs yaaaağ” diyerek kahkaha atıyorduk..

Yolu yarıladığımızda minibüsteki diğer “insan”ların bize bakıp durduğunu ancak anlayabildik.. Sırık hemen durumu toparlamak için sesini…

Devamı

İçimiz dışımıza çıktığından gece çok geç yatmadık; dolayısıyla sabah da, sabah diyorum abi sabaaaah, erken kalktık.. Hava mükemmeldi, deniz desen süt liman.. Göbeğini kaşıya kaşıya balkona gelen Sırık, denizi görünce “Oha oğlum hadiyin hazırlanıyoz!” diyerek odaya geri döndü.. Efes’le Tuborg “Dur bi abi sus yaaa, biraz uyuyalım ne bağrıyon amk” diyerek yattıkları yerden tuhaf hareketlerle el kol sallıyorlardı.. “Siz uyuyun o zaman, biz Anıl’la denize gidiyoruz..” dedi Sırık.. “Neee? Deniz mi?” diye mırıldandı Efes, “Evet amk, duymadın mı hiç, hani şu okyanuslara bağlanan tuzlu su birikintileri..” diyerek şortunu değiştirdi Sırık.. “Offf onu biliyoz amk bi kere de ciddi cevap ver” dedi Tuborg, “Offf abi ya boşver, hem bunların birini evde bırakalım; aynısından iki tane almaya gerek yok, paylaşırız bi tanesini” dedim Sırık’a..

Biz evde havlu, güneş kremi, gözlük vs aranırken bir baktık bizim Efes’le Tuborg hazırlanmış bile.. “Eeee hadi sizi mi beklicez” diyerek dikildiler…

Devamı

Yumurtaları da sucukların üstüne kırdıktan sonra Tuborg elindeki ketçap şişesini bana uzatıp “Abi yeaa ketçaplı yapalım, yumurta tadını sevmiyom ben” dedi.. “Oha, nerden çıktı bu lan” dedim, “Dolaptaydı mal, gidip bakkaldan almadık ya” dedi.. “İyi tamam ver bakalım” diyerek acılı ketçabı gömdüm tavaya.. Offf nasıl güzel koktu var ya!

Tavanın teflonunu sona kalan ekmeklerle kazıdıktan sonra geğire geğire biralarımızı alıp odama çıktık.. Dün gecenin yorgunluğu hala üzerimizdeydi, yorgunluğu geçtim “para yoktu paraaaa”. Odada böyle gemin geren yayılmış batak oynayarak sigaralarımızın dumanını biraya banarken Tuborg’un mideden garip garip sesler gelmeye başladı.. “İyi misin oğlum?” diye sordu Sırık.. Midesi Tuborg’tan önce yanıt verdi “Gooooooıııııııııııuuuuııııırrrr!” diye.. Efes’le yeri yumruklayarak gülüyorduk.. Tuborg bir anda elindeki kartları fırlatarak “Allllaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah” dedi fırladı…

Devamı

Hayatımın en uzun 10 dakikasıydı.. Efes’in madeninin damarları üzerinde parmaklarımı gezdirerek yüzümü ona doğru döndüm ve gözlerine baktım.. Gülümsedi tatlı tatlı.. Gülümsedim göz kırparak..

Masum bir utangaçlıkla bakıyordu gözlerime, ve ilk kez kendimi bir erkeğin gözlerinden izliyordum.. Gözlerinin kahvesi.. “Kahverengi göz işte” diyorsunuz, demeyin.. Kahverengi yoktur, kahverengiler’e verilen tekil bir çoğulluktur o kelime.. Evet, tıpkı “insanoğlu” deyip geçtiğimiz ve “hangi insanın oğlu” diye sormadığımız gibi.. “Hangi kahverengisin sen Efes?”

Sakalı kadar kirliydi Efes’in kahverengisi, dudakları kadar çatlak ve alnı kadar ak.. Saçları kadar dalgalı, kirpikleri kadar telaşlı ve boynu kadar pürüzsüz bir kahverengi.. Işığını üzmeyip, tonuna ihanet eden bir göz rengi..

Bir tebessümün iki gamzesinden yakındı dudakları dudaklarıma..

Elimi, saniyeyi milyonlara bölen bir yavaşlıkla madeninden çekip yüzünde gezdirmeye başladım..

Gözlerini yumdu ve bekledi öylece..

Gözlerini iki sebepten yumar…

Devamı

Öğlene doğru çişe kalktım, öyle sıkışmışım ki iki dakika daha uyanmasam tsunami yaratırmışım harbi harbi. Böyle zıplaya zıplaya indim merdivenlerden.. İşemek abi yaa! Cidden büyük nimet! İşemek; huzurdur… Kendini hafifletmenin en kısa yolu; kısa dediğim “madenim” değil, tuvaletle odam arasındaki mesafeyi kastettim!..

Efes’in yanında halıya kıvrılıp yüzümü diğer tarafa doğru çevirdim.. Aradan 10 dakika geçti geçmedi Efes de tuvalete gitmek için uyandı. Meydan bana kalır kalmaz, odamın kapısına arkam dönük şekilde yüz üstü uzandım.. Sol elim yastığımın altında, sağ kolumsa odamın kapısına doğru olan taraftaydı.. “Çarpılmış” gibi yatmayı sevenler çok iyi bilir, o sağ kolun avuç içi tavana bakarken sol el hep yeri gösterir; “yere yapıştırılmış semazen” pozisyonu.. Yerde sırt üstü yatmak işkence gibiydi; kemikleri tek tek “Burdayım!” diye haykırırken uyuyamıyordu insan.. Yaklaşık 15 dakikamı aldı bu “yere…

Devamı

Efes’e ilk kez bu kadar minnet duyuyordum, çünkü “bana gülmeyi” unutup hep beraber ona gülüyorlardı.. İçimden “Amk ne var lan, ne güzel dans ediyor işte çocuk” derken gözüm etraftakilere takıldı; bizim bu dans figürlerini günlük hayata uyarlayan tek bir insan bile yoktu. Koşarak gidip garibim Efes’imi bu rüyadan uyandırmak istiyordum ama Kermit’le Res beni durdurup “Bak bak, bak ahahhahahah bak ahahahha baksana naptı ahahahhaha oğlum ne içti lan bu? ahahahha” deyip deyip krize giriyorlardı.. Orada rezil olan benim arkadaşımdı, gülense Res.. Res güldükçe bana sarılıp başını omzuma koyuyordu.. Fırsattan istifade ben de Res’e yavşıyordum, tabii ki bu ibnesel bir yavşama değil; daha çok “Harbiden hemşo yeaaaa, ahhahaha” diyerek benzer sarılmalarla karşılık vermeceydi. “Amaaaan, hem Efes nerden hatırlayacak ki bu olanları yarın!” dedim içimden ve Res’le abanmalı-zıplamalı-sarılmalı gülmelerimize devam ettik..

Hadi ben caaaaanım Res’im gülsün de bana sarılsın diye Efes’e satış…

Devamı

Gece kulübüne bir girişimiz var, sanırsın “Hadiyin beyler, dışarı! Burayı bu gecelik hanımlarla rahat rahat elleşebilmek için kapattık..” diye taşşak koycaz.. Ellerimiz ceplerimizde, ceplerimiz delik, ellerimiz nerde?

Bir de Cumartesi! Kulüp bildiğin rüya gibiydi ya da an itibariyle “köyden indim şehre” modundaydık.. Kulüp önünde onlarca araba vardı, hepsi de 34 plaka.. Efes “Uuuuuu içersi am kaynıyodur oğlum!” diyerek bizi dirseklemeye başladı. Tuborg “Şşşşt lan sakin ol, ne kadar abaza olduğumuz anlaşılmasın! Offf şunun memeye bakın aaaaabi” diye kendinden geçerken Sırık “Hiç mi am görmediniz beyler bi yapmayın yeaaaa” diyordu.. Sırık’a “Senden başka am görmeyeli aylar oldu valla” diyerek, Efes’le Tuborg’a dönüp “Nasıl koydum ama” işareti çaktım.. Hepimiz birbirimize tutunmuş, o şekilde yürüyorduk.. Bunca zaman durduğunu düşündüğümüz dünyanın döndüğünü yeni keşfettiğimizden, savrulmaktan…

Devamı

İhtiyacımız olan her şey evde olduğundan, dışarı çıkmaya gerek bile duymuyorduk.. Bir gece uyumadan önce “Lan sikicem haaaa! Yarın gece de kulübe falan gidek oğloom! Farkında değiliz ama odadan çıkmıyoz biz yeaa!” diyerek isyan etti Efes. Hepimiz “Harbiden laaaaaan!” diyerek bakakalmıştık Efes’e “Biz bunu daha önceden nasıl da düşünemedik” ifadesiyle. Uykuya, “Yarın gece, kulübe gidilecek!” diye birbirimizi gazlayarak daldık..

Ertesi gün uyanır uyanmaz hemen kahvaltılar yapıldı ve ikişer birayla odaya geri çıktık.. “Kahvaltı üstüne ne de güzel gidiyor meret yeaaaa” diyerek yılların ayyaşıymış gibi ahkam kesmek bize kendimizi öyle iyi hissettiriyordu ki; biri kalkıp “Uçabiliyorum ben, bakıııın” dese, “O da bi şey mi, biz birayı fondip içip düz yürüyoz ooolom!” deyip kovardık… Bu gece kulübe çıkılacak diye hepimiz “hardcore” giriştik olaya, “kırmızı tuborg”ları yüzlerimizi ekşite ekşite içerken “Ohhhh beeee! Nasıl da…

Devamı