Anil Absolution Blog Yazıları

Ertesi gün dersler boyunca Çak hariç her yere baktım kısımda; akşam “Ona kardeşim bile inanmazdı abi..” deyip gülerken neyi kastetmişti sorusu beynimi kemiriyordu.. Allah’tan haftasonları evine gidiyor, okulda kalmıyordu.. Bu kadar mı çok dikkat çekmeye başladık ki?

Derslerden sonra brownie ve kahvelerimizi alıp Keş’le beraber favori kısmımıza geçtik.. Keş, kısma girer girmez kapıyı kapatınca “Neden kapadın abi?” diye sordum.. “Pencereyi açınca cereyanda kalmayalım diye..” diyerek omuzlarını silkip yanıma geldi.. Pencereyi açıp; mermer pervazın, o çerçevenin iç tarafında kalan kısmına kahvelerimizi koyarak, dışarıya bakmaya başladık…

Her hafta aynı pencere, her hafta farklı manzaraydı. Bu pencereden ne zaman baksam İzmir farklı görünürdü gözüme; o yüzden bir kere bile “Off bu ne yaa hep aynı yere bakıyoruz” diye isyan etmedi gözlerim..

Keş hafiften omzuma dürtüp “Osurmayacaksan arkana geçim mi?” diye sorunca ağzımdaki kahveyi ön bahçeye püskürterek katıla katıla gülmeye…

Devamı

Perşembe akşamı yine kimseyle konuşmaya halim yoktu, önceki gece Pan’la güneşi uyandırmış; hiç uyumamıştık.. Şikayetim de yoktu; iyi gelmişti konuşmak, hoşuma gidiyordu anlaşmak..

Koğuşlara gelir gelmez üstümü değiştirip hemen yatağıma geçtim.. Yoklama öncesi Keş gelip, etrafta çok kişi olmadığından yatağıma oturdu.. Yorgun olduğumu görünce “Zorlu bir geceydi ha?” diye sataştı.. Sadece malak malak baktım.. Öküzün trene baktığı gibi.. “Vaaay, demek artık siklemiyoruz da haa.. İyiiii… Tamaammmm.” diyerek “çıksçıks”layıp başını önüne eğdi.. Yatağımda oturur pozisyona geçerek kolundan tuttum ve “Henüz senden başkasıyla bi bok yemedim.. Sen bana benden başkasıyla olmama sözü vermeden de sana bunun garantisini veremem abi.. Bunda bozulacak ne var anlamıyorum..” dedim en sakin ses tonumla fısıldayarak.. “Banane oğlum; kimle olmak istersen ol.. Buna ben karışamam.. Hem karışmam da zaten.” diyerek önüne…

Devamı

Bir önceki gece uyumadan önce kendi çapımda delikanlılığın dibine vurmuş, ertesi gün de o dipten bir avuç “En iyisi bir şey olmamış gibi davranmak”la çıkmıştım.

Çünkü bu aşamada hesap sorar gibi “Senin derdin ne oğlum?” diye karşısına dikilmek; bizi “kazananın olmayacağı” bir çekişmeye sürükleyebilirdi.. ya da karşısına dikilip “Sorun”un ne olduğunu sormak ikimize de kazandırabilirdi.. veya kaybedebilirdik de.. O sorsun önce!

23 Nisan çocukları gibi “taptap” ayaklarımı yere vura vura indim kahvaltıya.. Öyle bir “Ben haklıyım!” moduna sokmuşum ki kendimi, kimsenin yüzüne bakmıyorum.. Önümdekileri atıştırırken bir an Keş’le göz göze geldik yine; onun bana pis pis bakmasını beklemeden gülümseyip iki gözümü de kırpıştırdım.. Başını önüne eğip hafiften sırıtmaya başladı.. Kahvaltı sonrası kahvemi içerken yine göz göze geldik; burnumu kaşıyormuş gibi yaparak orta parmağımı gösterdim.. Yine sırıtmaya başladı.. Fincandaki son…

Devamı

O akşam yatağıma yattığımda yarı’m huzurlu, yarı’m yarımdı.. Keş’e tuvalette sigara içme sözü verip, unutmuştum.. Bazen düşünmeden edemiyorum; acaba daha kaç tane sözü, söz verdikten sonra unutup, söz vermemişimcesine “kaygısızca” yoluma devam ettim? Bir kaç saat öncesinde verdiğim sözü unutuyor ve yarım saat sonrasında hatırlayabiliyordum.. Ya bir kaç ay öncesinde verdiğim sözler? ve bir kaç yıl öncesinde?

Hadi başkasına verdiğim sözleri geçtim de; ya kendime verdiğim sözler? Farkında olmadan kendi kendime de satış koyduğum gerçeği..

“Yok, yok! Bu böyle olmaz” diyerek tuvaletim gelmiş gibi bir hızla battaniyeyi savurup yataktan kalktım.. Keş’in koğuşundan hala ses geliyordu, belli ki herkes uyumamış.. Doğruca koğuşa dalıp “Pşşşt” dedim.. “Anıl? Sen misin lan?” diye seslendi Gürbüz.. “Pşşşt” bu arada bizim birbirimize “Seni özledim” deme şeklimizdi.. Tıpkı “Sigara içelim”in; “seninle olmak istiyorum” deme şeklimiz olduğu gibi..…

Devamı

O akşam kendi yatakhaneme girdiğimde çok daha dinç ve bir o kadar da güleryüzlüydüm.. Doğruca Çak’ın yanına gidip “Yoklamadan sonra bir işin var mı?” diye sordum.. “Yok; n’oldu ki?” diyerek uzandığı yatağında oturur pozisyona geçti.. “Bilmem, belki oturur muhabbet ederiz ha?” diye gülümsedim.. Çak “Tamam, tabii olur, tamam” derken ben çoktan “Hadi görüşürüz” diyerek kendi dolabıma doğru yol almaya başlamıştım.. Hem sadece bir gece; muhabbetleri hoşuma gitmezse “En azından denedim” der öyle reddederim..

Açık konuşayım; kendimi bildim bileli çok şeyin azı benim olduğundan dolayı hiç bir şeyin azıyla yetinemedim.. Hep içimde “Daha fazlası”na bir özlem, bir özenmek…. ama konu arkadaşlara gelince “ne kadar az o kadar iyi”ciyim.. Çocukluğumdan beri o yerleşmiş arkadaş çevreme her yeni katılan bebe, bir şekilde düzenimi sikti attı.. Üç kişiysek, ekibe sonradan katılan bir dördüncü; guruplaşmaya sebep olabiliyordu.. Daha da kötüsü, ben yalnız…

Devamı

Yakında bu kitabımızı sonlandırıp, aynı isimle vitrine koyduğum ikincisinin üzerinden yürümeye devam edeceğim.. Profil sayfamda “Sanırım O Orospu Çocuğu Sendin Aşkım! -2-” ismiyle bulabilirsiniz.. Bu yüzden “Her Aşk Bir Orospu Yaratıyor…” isimli kitap, üçüncü kitap olarak çıkacak.. Garip ama içim bir tuhaf, bir buruk… Bu kitaptan kopmak zor olacak benim için.. Ne bileyim; ilk göz ağrım ne de olsa.. Bu satırlara kadar “küsmeden” okuduğunuz için çok teşekkür ederim.. Bunca “küfür”ü tolere edebilen insanlar olarak, çok tatlısınız. İyi ki varsınız!

***

O akşam etütlerden sonra koğuşlara geldiğimizde Keş’le son iki gündür ilk defa kabinlere yalnız girebilmiştik.. Uykusuzluk hala gözlerimden akıyor, dakika başı esneyip duruyordum.. Tam böyle ağzım yılan gibi açılmış halde esnerken, birden çenemi ısırdı.. “Napıyon oğlum lan?” diyerek gülmeye başladım.. Tek kaşı havada “Bilmem” der gibi bakarken yaklaşıp öptü yeniden.. 4-5 saniyelik bir öpmekti…

Devamı

Ertesi sabah kahvaltıdan sonra herkes etütteyken, ben idare odasında sorgudaydım.. Atom Karınca, elime “savunma kağıdı”nı tutuşturup “Doldur şunu!” diyerek pis pis bakıyordu.. Lama ise “Sana tanıdığımız onca imtiyazları suistimal etmeye utanmıyorsun değil mi? Oğlum sana daha ne yapalım lan! Senin okumaya niyetin yok mu? Ben öğretmenlerine sendeki düzelmeden bahsederken, tek ders sınavı sonrası yaptığın o terbiyesizliği bile hoş görmeleri için konuşup ikna ederken; bu mu olacaktı karşılığı! Hah şuraya yazıyorum! Senden adam olmaz! ooooooool-maaaaaz….” diyerek tükürüklediği parmağını masaya sürterek “Hıyar herif! Bön bön bana bakacağına doldur şu savunmayı da defol git!” diye ekledi…

İşte ben buyum hayatta.. Hep o iyi niyeti suistimal eden hayırsız insan… Güven sarsan, adam olamayan, burnu boktan çıkamayan, vasat, düzelmesi imkansız, umutsuz vaka… Utançtan başımı kaldıramıyordum.. Önümdeki savunma kağıdına “Suçum sabittir. Bir daha tekerrür etmeyecektir.”…

Devamı

Ertesi akşam izne çıkan tüm öğrencilerin okula dönüşüyle “biz” izne çıkmış; “sen”, “ben” geri dönmüştü.. Akşam etüdü öncesi Pan soluk soluğa “Pşşşşt! Gelsene az?” diye bizim kısıma kafasını uzatarak beni çağırdı.. “Oğlum sakın sigara verme bana şu an; bu gece Boris nöbetçi.. Siker belamı!” dedim koridorda.. “Yok lan ondan gelmedim, Çarşamba akşamı sizdeki nöbetçiler de bizdeki nöbetçiler de çok kıyak.. O akşam yat yoklamasından sonra benim eski katta buluşalım, hadi şimdi siktir git” diyerek uzaklaştı..

Yeri, tarih ve saati söylemişti; daha ne… Tam kısma geri dönüyordum ki, aynı katın başındaki kısımdan olan Çitlembik “Pşşşt” diye seslendi arkadan.. “Sikicem pşşşt pşşşt pşşşt ne amk” diyerek arkama döndüğümde Pan’ı görmeyi beklerken bizim Çitlembik’i görünce dumur oldum.. “Abi kusura bakma yaa, Pan geldi az önce pşşt’leyerek de.. Ben yine o pşşşt dedi sandım…” diyerek en mahcup yüz ifademi takınıp gözlerine baktım.. Bu…

Devamı

Ben onun gözlerine geceyi indirirken yavaşça, o benim gözlerime doğuyordu.. Parmaklarımdan süzülen suyun vücudundan aşağıya inişi…. Alnına inen saçlarını geriye atıp güldüm.. Başımı hafif eğdim.. Yukarıdan gelen su, saçlarımın ön tarafını üçgenleştirerek tek çizgi halinde onun ayaklarının arasına akıyordu.. Ellerini omuzlarıma koydu… Başımı kaldırdım.. ve gözlerinden gece silinip, yeni bir şafak doğdu.. Yeni bir şafak..

Şampuanı açıp kendi saçlarımı köpürttüm.. Ellerimden tutup durdurdu beni.. Saçımdaki şampuanı alıp boynuma, omuzlarıma, oradan da göğsüme doğru indi köpük köpük.. Beyaz’a boyadı beni, tüm siyahlarımı kapatmak ister gibi.. ve bir avuç şampuan da ben aldım; onun siyahları için… Ellerimizi birbirimizin vücudunda gezdirmiyorduk o an.. Sadece omuzlarımıza dokunuyor ve gerisini yer çekimine bırakıyorduk.. Direniyorduk.. Yer çekimine… Birbirimize.. ve Bize günah gördükleri hayata.. Yıkanıyordum; sevdiğim adam tarafından…

Devamı

Yemekten sonraki yoklamanın ardından bu sefer ben gittim onların kısım kapısına beklemeye.. “Yoklama onların taraftan başlasın da beni kapıda beklesin” diye dilediğim için olsa gerek, yoklama bizim taraftan alınmaya başlandı.. Dedim “Oğlum kalk Anıl; her şeyi de devletten bekleme”.. Pan’a yaptığım gibi yine kapıda hocanın arkasından abidik kubidik hareketlerle Keş’in dikkatini dağıtmaya çalışıyordum.. Hoca hiç arkasına dönmeden “Eğleniyor musun bari?” diye sorunca birden kollarımı aşağıya indirdim ve o an hocanın camdaki yansımasıyla göz göze geldim.. “Arı girmiş hocam ondan şe’ettim” diyerek başımı önüme eğdim.. Hoca; “Arının nereye girdiği belli.” diyerek yoklama almaya devam ederken, Keş’in kısımdakiler yüzlerini saklaya saklaya yarılıyordu..

Abi lanetli miyim neyim bilmiyorum ama… Yani, başkası yapsa yakalanmıyor; ben her defasında yakayı ele veriyorum.. Hayır bi de öğretmensin sen! ve oraya yoklama almaya girmişsin.. Ne diye camdaki yansımalara bakıyorsun ki?…

Devamı