Blog Yazıları

Günlerimi, evden 50m uzaklıktaki denize bile gitmeden, odama kapanıp sigara içerek geçirmeye başladım.. Arada içecek bir şeyler almak için aşağıya indiğimde de balkonda annemle oturup “gelecek”ten konuşuyorduk.. “Bugünler de geçip gidecek, ve yarın olduğunda, sen geriye bakıp hep güleceksin..” diyordu annem sürekli.. “İlerde buradan uzak bir yerlere taşınalım… Bu insanları da bir daha yolda görsek selamlamayalım…” diyordum ben de.. “İnşallah be oğlum, okuyun bir yerlere gelin de… Sonra siz nasıl isterseniz öyle yaparız.. Muhtaç olmayalım yeter bana.”

İnşallah olmayız be annem…

İçimde tahammül etmekte zorlandığım bir sıkıntı vardı.. Sessizlikten hoşlanırım, ama “davetsiz sessizlik” beni çok korkutur.. Davetsiz sessizlik dediğim hani şu “istemediğin halde seni esir alan” sessizlik.. Yoksa “biraz sessizliğe ihtiyacım var” diyerek gömüldüğüm o sessizliklerle bir alıp veremediğim yok benim.. Karanlıktan da hoşlanırım eğer “gizlenmek” istiyorsam…

Devamı

“Yok… yok yaa…. oğlum.. yanlış anladın.. ben sadece… ben sadece senin hakkında düşündüm biraz… öyle işte.” deyip sustu.. Sesindeki pişmanlık öylesine yoğundu ki, kulaklarımdan beynime, oradan da gözlerime dolmuştu.. Yanaklarımda harcarken Keş’in bu pişmanlığını, ona onun bana yaptığını yapmaya gönlüm elvermedi.. Ona, onun bana “Aşık mısın oğlum?” diye sorduktan sonra söyledikleri mi? Onları da harcadım gitti.. Harcadım ve yeni duygular aldım kendime; renk renk, desen desen duygular.. İntikam mı? Onu da bir boy büyük aldım; belki şimdi değil ama büyüyünce kesin giyerim..

“Keş’e, Keş’in Anıl’a yaptığını yapsaydım ne kalırdı Anıl’dan geriye?”

Tutabilirler miydi elimden kırmadan dikenlerimi?

“İyi de neden düşündün o zaman beni abi.. başka işin mi yok yaa” dedim ayak sürüyen bir sesle.. “Niye.. yani.. düşünmek kötü bir şey mi seni?” dedi gönlümü alarak.. ve biz yine sustuk..

“Şu an ne yapıyorsun?” diye sordu konuyu değiştirip neşe’ye akarken sesi.. “Seninle konuşuyorum..”dedim…

Devamı

Nefesimi tutarak bekledim ne diyeceğini.. “Haklısın..” dedi sadece.. “Ne konuda?” diye sordum.. “Her konuda..” dedi.. “Peki” dedim ve sustum yine.. Bu “peki” içinde “tabii ki haklıyım sik kafalı! tabii ki kırgınım, hatta şu an kızgınım da piç!”ler barındıran bir “peki”ydi..

Abi ben oldum olası anlamıyorum bu “haklısın” deyip susan romantik piçleri!! Haklı olduğumu biliyorum lan! Haksızlık ettiğini de biliyorsun! Daha neyin onaylaması bu “Haklısın…” demeler.. “Özür dilerim” bile daha anlamlı.. Bana hayatımı sikip sikip çoğalttıktan sonra kalkıp “Haklısın” dersen, üşenmem sabaha kadar söverim; öyle güzel söverim ki ay sonu geldiğinde o faturayı sülalecek birleşip “voltran”ı oluştursanız yine ödeyemezsiniz. Hadi bir anlık gerizekalılık edip “Haklısın..” dedin.. Amk salak mısın lan sana sormuşum “Ne konuda?” diye!.. Sormuşum orda lan! Sormuşum piç! Açıklamanı istemişim nefesimi tutup bekleyerek! Gelen…

Devamı

Konuşmaya korktuğum ne varsa “öyle işte”ydi hayatımda…

Nasılsın?

Öyle işte…

Neredeydin?

Öyle işte…

Kiminleydin?

Öyle işte….

Yaşıyor musun?

Öyle işte..

Bu, kendime bile soramadığım soruların cevabıydı.. Bazen soru sormaktan kaçarken bulurdum “Öyle işte”yi; bazense yanıt vermekten kaçarken.. Konuşmaktan kaçtığımda da ona sığınırdım, sustuktan sonra sorulması muhtemel soruları engellemek için kendimi konuşmaya zorladığımda da onu bulurdum.. “Öyle işte” yaşıyordum hayatı..

Nasılsın?

Öyle…

İyi misin?

İşte…

Nasılsın, iyi misin?

Öyle işte…

“Demek öyle işte…” dedi Keş… “Aynen öyle işte..” derken bir nefeslik daha kısalttım sigaramı..

Araya yine sessizlik girmişti.. “Var mı söylemek istediğin bir şey?” dedim.. “Yok ki..” dedi.. “Tamam o zaman hadi kendine iyi davran..” dedim.. “Sen de…” dedi..

Ona, onu, onun beni özlediğinden de çok özlediğimi söylemek istedim.. İstedim istemesine de söylesem ne yazar.. Yüreklerimiz sağırdı.. Kendi kalp atışlarımızın şiddetinden duyamıyorduk birbirimizin…

Devamı

Yengemi geçirdikten sonra annemle balkona oturup birer bira açtık kendimize.. Gökte ay kocaman, denizse süt limandı.. “Deprem olcak galiba” dedi annem birden.. “Açmasana şom ağzını” diyerek gerildim oturduğum yerde.. “Ne var canım, alt tarafı bi kat var üstümüzde” dedi gülerek.. “Kafana demir saplanırsa görürsün ama!” dedim ciddi ciddi.. Annem bu sana, yine gözlerini sulandırarak “Ha öleyim istiyorsun yani gebereyim ben, e sonra canım evladım?” diyerek buğulandırdı sesini.. Yerimden kalkıp bi makas aldım ve “Sonraaaaaa, hmmm, bilmem belki senden kalan bu evi satar İzmir’e taşınırım..” dedim gülerek.. Annem “Önce bi cenaze tertip etseydin bari allaaaaan vırkalağı! Doğmadan önce kanımı, doğduktan sonra canımı, ölünce de malımı yeyin işte hep yemek bilin doymak bilmez ayvanlar; biriniz bile bu kadına yazık günaaağ demiyor, biriniz bile halin nedir köpek diye sormuyor, biriniz bile….” derken…

Devamı

Siz hayal edilmeden yıllar önce zamanın birinde, bir yerlerde usta bir ressamın yanında eğitim gören bir çırak varmış.. Uzuuuuun ve meşakkatli bir eğitimin sonunda Çırak, Üstat’ına, artık kendisinin de ustalığa eriştiğini, harika resimler çizebileceğini söyler.. Bunun üzerine Üstat “Peki öyleyse, bana şimdiye kadarki tüm eserlerini geride bırakabilecek bir sanat eseriyle gel o zaman; ben de seni mezun edeyim” der.. Çırak aylarca gece gündüz uğraşarak, o güne kadar yaptığı tüm işleri geride bırakan o muhteşem eseri koyar ortaya.. Bunun üzerine Üstat “Şimdi bu eserini şehrin şu meydanına bırak, yanına da kırmızı bir kalem koyarak gelip geçenlerin gördükleri hata ve kusurları işaretlemelerini söyleyen bir not bırak..”der.. Çırak bunun sebebini anlayamasa da Üstat’ına duyduğu saygıdan dolayı dediğini aynen yapar..

Aradan bir hafta geçince Çırak o bıraktığı eserini almaya gider.. Aylarca emek verip ortaya koyduğu o muhteşem tabloda kırmızı kalemle yapılan işaretlemelerden yer…

Devamı

Sevdik be! Seviyoruz.. Seveceğiz de “sevme, üzüleceksin” diyen “dostlar”a rağmen.. “Dostun olduğum için iyiliğini düşünüyorum” diyor o kirpiklerinin rimeli yanağına bulaşmış kahpeler ve saçlarından briyantin akan pezevenkler.. Sorasım var “Madem sevmeyeceksiniz bu vitrin niye, ne diye?”…

ve “Madem susacaksınız, bu yazdıklarım ne diye….?”

Çok mu meraklıyım o siktiriboktanlığı yine ve yeniden deneyimlemeye?

Neden yazıyorum, kime ve niye?? Neden durup dururken kendimi rezil ediyorum, zorum ne?

Neden küçük heyecanları abartıp, büyük acıları basitleştiriyorum burada?

İşte bunları konuşalım bu Buçukluk’ta da..

Konuşalım ki sinsin içime.. “Hah işte yaaa, ben bu yüzden yazıyorum.” diyebileyim..

Bölümler, bölümler boyu okudunuz yazdıklarımı ve sizin 3 gecede okuduğunuzu yazmak 3 ayımı aldı benim; yaşamaksa……………..

Bir travesti “öldüm” dedi o videoda… Bir transeksüel.. Bir kadın.. Bir insan… Bir can…

Okudum, okuyorum profillerinizi sağda solda.. O intihar siz yarak kürek “felsefe” yapasınız…

Devamı

Eve geldiğimde yengem hala bizdeydi, “Hayırdır kalmaktan vaz mı geçtin?” diye sordu annem.. “Yengem de gördü, çok terledim; bi duş alıp üstümü değiştirir rahat rahat uyurum” dedim gülümseyerek.. “Seeeeen? Sen duş alıp uyuyacaksın?” dedi annem inanmayarak.. “Anne yengem de yanlış anlıcak ne o öyle hiç duş almıyormuşum gibi yapıyorsun kendini!” dedim.. “Yok duş almasına alıyorsun oğlusu da sen erken uyumazsın ki.. İçmeden bir gün geçireceksin bir de? Hadi bakalım..” diyerek gülmeye başladı.. “Niye kız? İçiyor mu bu da öyle babası gibi!” dedi yengem bir anda.. “Yok ben kendim gibi içiyorum” diyerek öpücük attım ve odama çıktım..

Telefonumda iki cevapsız arama bir de mesaj vardı.. Arayan numarayı tanımıyordum ama mesaj Garp Abi’dendi.. “Nereye gittin apar topar öyle?” yazmış.. “Abi anladık malsın da bu kadar da mal olma” diye geçirdim içimden ve “Haa eve geldim abi yaa, güzeldi bu gece…” yazıp yolladım.. İki kere arayan numaraya da mesaj attım “Kimsin?”…

Devamı

“Anne bak, kral çıplak..”

“Anne bak, KRAL ÇIPLAK..!”

“Anne bak!”

“Anne baaaaak!”

İki bardak kola ve yarım paket sigara sonrasında karşılıklı çekyatlara üstsüz uzanmış, tavana bakarak bu şarkıyı dinliyorduk.. “Kral çıplak..” diyerek güldüm uzandığım yerden Garp Abi’ye dönerek.. “Ne oldu?” deyip gülümsedi ve sigarasının külünü ortamızdaki kül tablasına silkerek tavana bakmaya devam etti.. “Hiç denedin mi başkasıyla?” diye sordum gülümseyerek.. “Neyi?” dedi.. “Neyi…” dedim sigaramın dumanıyla iki halkayı madenime doğru fırlatıp.. “Ooooo, nasıl yaptın lan onu?” diye sordu hayretle.. “Görüşmeyeli çok şey yapmayı öğrendim ben” diyerek yerimden kalktım ve yanına oturdum..

Heyecandan ve korkudan titrememek için zor tutuyordum kendimi, orospular korkmaz hem! O gece o odadaki tek korkusuz “BEN” olmalıydım ve de tek orospu…

Çekyatta bana doğru dönük halde yan yatarak madenini belime yasladı konuşurken.. “Bak böyle yapman lazım” diyerek halka atarken bir yandan da sol elimle göğsünde…

Devamı

Titriyordum tişörtümü değiştirirken.. Beyaz tişört giymek istiyordum, yemedi götüm; nerede takılacağımız belli değildi.. Gri’yi seçtim o yüzden kendime..

İnsanlar “aynı” sevilmez.. Her insanı “ayrı” sevdiğim gibi, tüm renkleri de “başka başka” seviyordum.. Ve gri “bir başka”ydı benim için.. “Bereket”ti bulutlara tutunmuşsa, “kavuşmak”tı yağmur olup akmışsa.. Gri “yanmak”tı, yanıp tutuşmak; küle doğru, kırmızıyı çeyrek geçe… Ne aydınlık ne de karanlıktı Gri, sadece “arada kalmak”tı.. Gri “örtüyordu” ve yine Gri “hatırlatıyordu”; şifreli yayınlar da griydi, çoktan unutulmuş filmler de.. Gri her şeyi saklıyordu saklamasına da, bir tek ıslandığında kararıyordu, bir tek ıslandığında.. ve Gri sormuyordu “Ne ile ıslandığını?”.. Gri sadece “ıslandım” diyordu. Gri Efendi; sen aldırma onlara… “Kasvetli gri binalar” diyorlar.. Unutuyorlar o kasvetin binaların içinde, insanların…

Devamı