Blog Articles by Anil Absolution

Pan, Artist ve Efes Kimya sınavından da çıkmışlardı.. Geriye bir tek Matematik sınavı kalıyordu ki o da 4 gün sonraydı.. ve yine sınavları çok iyi geçmişti.. O yüzden dedik ki biz yeniden okuldan kaçalım ve kutlayalım bunu! Hem ne demiştik “Bokunu çıkarırcasına tadını çıkarıyoruz hayatın”. Yine grup sözcüsü olarak Efsane Abi’nin yanına ben gönderildim..

Bu sefer Efsane Abi de ders çalışıyordu; Atom Karınca’nın odasının tam karşısındaki kısımlardan en köşede olanına tek başına oturmuş dalgın dalgın kitabına göz gezdirirken buldum onu.. Kısmın kapısını çalıp “Müsait misiniz Abi?” diye sordum.. Başını kaldırıp “Haa sen miydin Anıl; gelsene..” dedi sıkkın sıkkın.. Yanındaki sandalyeyi çekmişti oturmam için.. Oturdum itiraz etmeden ve “Ne çalışıyordunuz Abi?” diye sordum masum masum.. “Siktiret yaa, kolay konular… Yaz boyunca çalıştım zaten mezun olabilmek için; öylesine göz gezdiriyordum sıkıntıdan..” dedi..…

Read More

Fizik Sınavı’nın ardından kutlama amaçlı bir kez daha okuldan kaçmaya karar verdik; Kimya sınavına üç gün vardı ne de olsa.. Fırsat bu fırsat deyip içmeye karar verdik Pan’la.. Efsane Abi hemen her gece okuldan kaçtığı için gündüzleri derslerden sonra uyuyordu.. Okuldan kaçarken ona katılmak istediğimizi söylemek üzere yatakhanesine girdiğimde garip bir şey keşfettim.. Bu Efsane bildiğin Firavun pozisyonunda uyuyordu! Ben ki uyurken yılların “çılgın semazen”i; karşımda “uslu firavun”u görünce ne yapacağımı şaşırdım.. Abi yaa yok böyle bir şey; sırtüstü yatmış ve kollarını da sağ eli sol omzuna, sol eli de sağ omzuna gelecek şekilde çaprazlamış uyuyor Efsane.. Yan ranzaya oturup izlemeye başladım.. Sapık sapık bir izlemek de değil haa! Nasıl uyandırsam diye düşünüyordum..

Her zamanki gibi üniformalarıyla uzanmıştı “Bi beş dakika kestiricem” diyerek.. Kolları Firavunvari pozisyonda uyuduğundan pazuları iyice belirginleşmişti. Pencereden vuran gün ışığı, o pazuların…

Read More

Sonunda Keş de aramıza katıldı!

Ben böyle ağlattığımız yenidoğanlara bakarken bir anda hazırlık sınıfının idari kadrosundan iki kıdemli yönetici haykırarak fırladı binadan.. “Laaaaaaaaaaaan!” diye öyle bir kükremişlerdi ki küçük dillerimiz bile götümüze kaçtı.. Pan, bana; ben, Pan’a; Artist’se şaşkınlıktan bi sağa bi sola bakıp duruyordu.. İdare’deki iri yarı kıdemli, Pan’la beni kollarımızın altından kavradığı gibi sürükleyerek binaya soktu.. Diğeriyse Artist’i ensesinden kavramış çekiştiriyordu..

Az önce o dayılanan üst sınıflar bizler değilmişiz gibi en masum yüz hallerimizi takındık böyle kedi yavruları misali “Biz ne yaptık ki?” dercesine büzdük dudaklarımızı.. Hazırlık sınıfının idare odasına girdiğimizde “Tamam yaa tamam, yaşadım gördüm yeter bana bu kadarı.. Sona geldik artık” diye düşünüyordum.. Bildiğin aklım durdu abi! Bütün sınıfların en yetkili 3 idari amiri; yani toplamda 12 taşşaklı idareci toplantı halindeydi..…

Read More

Tüm hafta boyunca yoğun bir şekilde ders çalıştık, tabiri caizse “nefes bile almadan!”. Efsane hemen her gece okuldan kaçıyordu; dolayısıyla etrafta pek göründüğünü söyleyemem.. Velet’le Tıfıl, Efsane’nin olduğu koğuşta kalıyorlardı.. Bu ikili henüz hazırlık sınıfından oldukları için, diğer sınıflar tarafından çok ezilmemeleri adına “son sınıfların himayesine” verilmişlerdi.. Pan’la ders çalışırken bir yandan da evlatlıklarımıza işkence ederek “zorla” ders çalıştırıyordum.. İngilizce kelimeler zor ezberlenen türdendi; bilirsiniz şu sikik okulları.. Tüm hocalar sizden “günlük hayatta dahi kullanılmayan” dilin o “ağdalı versiyon”unu öğrenmenizi beklerler.. Çocukları bu yüzden gayet iyi anlıyordum..

Bu yüzden onlara kelimeleri basit “imgelem”lerle öğretmeye çalışıyordum.. Mesela “posterity” diye bir kelime vardı.. Bu kelimeyi onlara anlatırken “Bir bebe düşünün, böyle saçlarının yanlarını kazıtmış, kalan kısmını da morciverte boyatmış.. Her tarafından…

Read More

Ertesi gün yataktan kalktığımda etrafıma bakarken kendimi şu “eski model lcd ekran fotoğraf makineleri” gibi hissediyordum.. Başımı ani bir hareketle sağa çevirdiğimde görüntü bir kaç saniye sonrasında sağa geliyordu.. Baş ağrısından tek gözüm kapalı halde alnımı ovuşturarak girdim tuvaletlere.. Yüzümü yıkadıktan sonra iki yudum su içtim; ağzımdaki o akşamdan kalan acı tadı silmek için.. İçimden lanet ediyordum “Bok vardı o kadar içecek, ne sikime karıştırdım ki birayla şarabı” diye.. Kollarım çizik içindeydi, akşam dönüşte saklanmaya çalışırken çalıların içinde düşüp durduğumu hatırladım birden.. Koğuştan iki tek sigara alıp, musluktan bir avuç su daha içtikten sonra ellerimi ve ağzımı tişörtümün tersiyle kurulayıp bir tek yaktım..

Tek düşünebildiğim “Acaba akşam Efsane’ye saçma bir şey söyledim mi dönerken okula?”ydı.. Çünkü dönüş yolunda yaptığımız tüm konuşmalar kopuk kopuk geliyordu aklıma.. Binaya girdikten sonrasını daha net hatırlıyordum ama…

Read More

Bölüm sonundaki medya o gecenin şarkısıydı. Neden diye sormayın. Öyleydi işte.

***

Sahil yoluna vardığımızda hep beraber o “namaz sonu” selamını aynı anda bir sola bir de sağa doğru verdik.. Yoldan karşıya geçmek için mi? Yok, sadece “tekel bayii” bakmak için. O tekel büfesinin mavi ışıklı tabelasını ilk farkeden “Ben” oldum demek isterdim ama hepimiz aynı anda “ahanda şurda şurda” diyerek birbirimizi dürtmeye başladık. Efsane; üç tane efes extra aldı kendine “Bana bu kadarı yeter” deyip.. Artist; dört tane tuborg gold aldı “Aaaabi ben bunlardan başka içmem hayatta, en sevdiğim mmmmmh” diyerek.. Kıvırcık üç tane şu kocaman “marmara gold” şişelerinden aldı; “Benim mide biraz geniş, bunlar anca yeter” dediğindeyse hepimiz gülmeye başladık.. Sıra Pan’la bana geldiğinde altışar tane kendi favorilerimizden aldık ve de iki paket camel soft..

Deniz kenarındaki banklardan birine geçtiğimizde hepimiz koyduk o kara poşetleri ayaklarımızın dibine.. Pan bir tane kırmızı tuborg çıkarttı…

Read More

Saat gece yarısına yaklaştığında eşofmanlarımızı çıkarıp okul içinde kullandığımız günlük üniformalarımızı giydik.. En önde Efsane Abi, arkasında Kıvırcık ve Kıvırcık’tan sonra Artist, Artist’in arkasında Pan ve en arkada ben.. Hepimizin arasında yaklaşık 10’ar metre mesafe vardı, hem ne demiştik “Kargalar sürüyle, kartallar tek uçar.”. Efsane abi en önden Kıvırcık’a “Tamam gelin gelin” işareti yaptıkça, o işareti sırayla birbirimize ileterek ilerliyorduk..Ben de en arkadan gelerek grubun bir nevi götünü kolluyordum.. Tamam heyecan verici diye atladık olaya ama yakalanırsak ucunda “disiplin kurulu”na çıkmak vardı.. Öğrenciler arasında biz bu disiplin kurulu mevzusuna “disko” diyorduk kısaca; ve benim Disko’ya çıkmam demek, “Tekirdağ’a ilk otobüsle geri gönderilmem” demekti..

“Firar etme”nin bu denli riskli olması mı yoksa “Dışardaki hayat” mı beni cezbetti bilmiyorum ama, o taş bahçenin altındaki tünellerden sinsi sinsi okul revirinin oraya doğru koştururken çoktan…

Read More

“Lan?” diye bana döndü Pan elimdeki kolonya şişesine bakarak.. “Haa?” dedim.. “Acaba şat mı içsek ilk bi kafalar çakır olana kadar?” diye sorunca kendimi tutamadım.. İkimiz de ellerimizle ağzımızı kapata kapata gülmeye başladık. An itibariyle “kediye pandik atan fare”ler gibiydik, yine yasak olan bir şey yapcaz ya böyle içimiz içimize sığmıyor.. Bardaklarımızın çeyreklik bölümlerini kolonyayla doldurup kadeh kaldırdık, öyle mutluyuz ki anlatamam.. “En kötü günümüz böyle olsun!” dedi pet bardağını bana doğru kaldırıp; “Ağzından yel alsın amk, bundan daha kötüsü de bi zahmet olmayıversin” diyerek güldüm.. “Harbi lan, şimdi rakı içmek vardı oğlum” dedi efkarlı efkarlı.. “Siktiret, kolonya müthiş!” dedim yine sırıtarak.. Bir ağızdan “Hadi bir-kiiiiii-üç” diyerek fondipledik.. Aynı anda bardakları sıraya fırlatıp ellerimizle ağzımızı yellemeye başladık.. Yok böyle iğrenç…

Read More

Ertesi gün Pan beni kolumdan tutup, mezun olamayıp da yaz okuluna kalan, o son sınıf öğrencisiyle tanıştırdı.. Elemanın ismini daha öncesinden epey bir duymuşluğumuz vardı, ama ilk kez kendi gözlerimle o efsaneyi görme şerefine nail olabilmiştim.. Efsane diyorduk ona çünkü bunu haketmişti.. Gayet sıkı bir şekilde kameralarla ve nöbetçilerle korunan bir okulda, hiç bir kamera ve hiç bir nöbetçiye yakalanmadan geceleri dışarı çıkıp geziyordu..

Pan, “Abi bak bu da Anıl” diyerek takdim etti beni.. Efsane; “Haaa, hani şu senin eküri.. Nasıl gidiyor?” diyerek elimi sıkarken heyecandan titriyordum.. “Abi, hakkınızda çok şey duyduk.. Çok memnun oldum..” dedim titreyen bir sesle.. Pan’la beni görmeniz lazım, o an Madonna gelse ve “Hi dudes!” dese; karıya “Bi dakka canım bak Efsane’yle konuşuyoruz burda; bölme bizi!” diyerek dirsek atıp kaş göz yapar ve yine pür dikkat Efsane’yi dinlemeye devam ederdik. Dengesiz bir heyecan hali işte.. Efsane’nin…

Read More

“Lan?” diye bana döndü Pan elimdeki kolonya şişesine bakarak.. “Haa?” dedim.. “Acaba şat mı içsek ilk bi kafalar çakır olana kadar?” diye sorunca kendimi tutamadım.. İkimiz de ellerimizle ağzımızı kapata kapata gülmeye başladık. An itibariyle “kediye pandik atan fare”ler gibiydik, yine yasak olan bir şey yapcaz ya böyle içimiz içimize sığmıyor.. Bardaklarımızın çeyreklik bölümlerini kolonyayla doldurup kadeh kaldırdık, öyle mutluyuz ki anlatamam.. “En kötü günümüz böyle olsun!” dedi pet bardağını bana doğru kaldırıp; “Ağzından yel alsın amk, bundan daha kötüsü de bi zahmet olmayıversin” diyerek güldüm.. “Harbi lan, şimdi rakı içmek vardı oğlum” dedi efkarlı efkarlı.. “Siktiret, kolonya müthiş!” dedim yine sırıtarak.. Bir ağızdan “Hadi bir-kiiiiii-üç” diyerek fondipledik.. Aynı anda bardakları sıraya fırlatıp ellerimizle ağzımızı yellemeye başladık.. Yok böyle iğrenç…

Read More