Blog Articles in Category “General”

“Lan?” diye bana döndü Pan elimdeki kolonya şişesine bakarak.. “Haa?” dedim.. “Acaba şat mı içsek ilk bi kafalar çakır olana kadar?” diye sorunca kendimi tutamadım.. İkimiz de ellerimizle ağzımızı kapata kapata gülmeye başladık. An itibariyle “kediye pandik atan fare”ler gibiydik, yine yasak olan bir şey yapcaz ya böyle içimiz içimize sığmıyor.. Bardaklarımızın çeyreklik bölümlerini kolonyayla doldurup kadeh kaldırdık, öyle mutluyuz ki anlatamam.. “En kötü günümüz böyle olsun!” dedi pet bardağını bana doğru kaldırıp; “Ağzından yel alsın amk, bundan daha kötüsü de bi zahmet olmayıversin” diyerek güldüm.. “Harbi lan, şimdi rakı içmek vardı oğlum” dedi efkarlı efkarlı.. “Siktiret, kolonya müthiş!” dedim yine sırıtarak.. Bir ağızdan “Hadi bir-kiiiiii-üç” diyerek fondipledik.. Aynı anda bardakları sıraya fırlatıp ellerimizle ağzımızı yellemeye başladık.. Yok böyle iğrenç…

Read More

Bu hikaye profesyonel bir ibne tarafından yaşanmıştır. O yüzden okuduklarınızı uygulamaya kalkmayın! Yazdıklarımı yaşamak “biz”e bir şey kazandırmaz ama okuyup “uygulamaman” çok şey kazandırır. (Evde denemeyin, lütfen! Burada yazan bir şeyleri denerken başınıza bir hal gelirse çok üzülürüm.. Okurken güzel böyle şeyler, sadece ve sadece “okurken” güzel..) Teşekkürler!

***

Ertesi gün yine etütlere ve planlanmış ders saatlerine göre dağıldık.. Diğer öğrenciler ders saatindeyken, o dersten kalmamış olanlar etüt yapıyordu.. Dolayısıyla Pan’la etüt saatlerinde bir türlü denk gelemiyorduk, sağolsun 3 dersten taktığı için.. Haliyle bütün gün ayrı kalıp, o “matematik” dersinde bir araya geldiğimizde, birbirimizi dürtüp güldürmekten değil dersi dinlemek; nefes bile alamıyorduk.. Yine biz birbirimizi dürtüp dururken Boris gözlerini dikti üzerimize “Siz ikiniz!” diye bağırarak.. Sene içinde benim derslerime Boris girdiğinden ben tanıyordum…

Read More

Akşam yemeğinde tüm sınıfların gerizekalıları bir araya gelmiştik, tek bina kullanıma açılmıştı, hatta tek binanın tek katı.. Sınıfların da, koğuşların da ilk katına tıkılmışız.. Son sınıflardan mezun olup gitmesi gereken 7 kişi vardı kalan.. Bir üst sınıftan 15 kişi, hazırlık sınıfından da 8 adet yeni yetme.. En çok bizim sınıftan kalan olduğu için ikinci yaz okulunun en gerizekalı sınıfı ilan edilmiştik.. Üst sınıfları geçtim alt sınıflar bile taşşak muhabbeti yapıyordu.. Gece koğuşlardayken “Abi müsadeniz olursa ben şu hazırlığı sevmek istiyorum” diyerek üst sınıflardan müsade alıp yapıştım birinin yakasına.. Tabii Pan da yanımda.. Çocuğun kulağını çekerek “Sen kime güldün az önce hııı?” diyerek sordum en sakin sesimle ama bildiğin kulağından çekerek çocuğu havaya kaldırmaya çalışır gibiydim.. Velet “Aaaaah, ah abi yok, ııııhhhh ah ah ah abi nolur bırak abi valla…

Read More

Öğleden sonra Pan’dan mesaj geldi “Kapıya bakarak ol piç!” diye.. Açlıktan nevrim dönmüş zaten, bir de bu mesaj gelince üstüne kendimi kaybettim.. Hemen Pan’ı arayıp telefonu kulağıma koydum, şak diye meşgule attı.. Ardından yine aradım ve yine meşgule attı.. “Yanıtlasana piç!” yazıp yolladım.. “Amk salağı! Peder yanımda” yazmış.. Telefona bakıp “Hmmm bu sefer Pan haklı” dedim kendi kendime ama Pan’a “O zaman mesaj at amk” yazdım.. “Sik kafalı mısın amk! İki dakka aramadan rahat durursan yazıcaz herhalde.” yazıp yollamış.. Mesaja bakıp yine sinir krizine girdim, 15 dakikadır yazışıyoruz ama hala “asıl mesele”ye girememiştik dalaşmaktan.. “Kes amk! Sigara aldm ben sen alma.” yazdım yolladım.. “Şimdi mi söylüyorsun bunu, 3 karton var çantamda!” diye yanıtladı.. “Oğlum sikicem sabahın köründe aradım yazdım, baksaydın telefonuna!” yazdım ağzım bir karış açık telefona…

Read More

Otobüsten inip servise bindiğimde; İzmir, turuncusundan silkelenememişti henüz.. Valizlerimi aldıktan sonra “Servisleriniz ne tarafta acaba?” diye sordum muavine. “Te şurada karşim” diyerek bana ebesinin amını gösterdi.. Burnumdan soluyordum “Ne boka bunca kirliyi eve taşımıştım ki sanki okulda çamaşırhane yok!” diye kendime saydırırken..

Valizleri ikide bir dura dura taşımaya başladım.. Ben böyle küçüklüğümden beri her şeyi iki kolumda da eşit süre taşırdım.. Bir koluma, diğerine yüklendiğimden fazla yüklendiğimde, o kolumun yine diğerine göre zamanla daha “uzun” olacağına inanıyordum.. Hayır, büyük ihtimal imkansız, ama ya imkansız değilse? İşte böyle saçma şeyleri dert ettiğimden on metrede bir çantaları farklı koluma geçire geçire vardım servislerin oraya.. “Abi ne tarafa?” diye sordu şoförlerden biri, “Üçkuyulara..” dedim.. Yine sıranın sonuna doğru bir servisi işaret ettiklerinde bacaklarım titriyordu sinirden..

Servise bindiğimde şoföre “Abi bi sigaralık vaktimiz var…

Read More

Lise hayatımın üçüncü senesi, hikayemde geçen olayların genelininse ikinci senesine hoşgeldiniz.. Umarım hoşgeldiğimiz kadar hoş görür; iki ağlar bir güler, beş sövüp bir sayarız..

133 bölüm boyunca dertleştik durduk.. Yer yer yorumlarıyla kendilerini de dinlememi sağlayan okurlarıma çok teşekkür ederim.. Oy(like)’layan arkadaşlarımın elleri dert görmesin.. ve ve ve çeşitli sebeplerden dolayı yorum yapamadığını bana üşenmeden “mesaj” olarak açıklayıp “seninleyim” diyenler, çok sağolun; ben de sizinleyim. Sonuna kadar.

Uykusuzluğunuza, kahvaltılarınıza, teneffüs/molalarınıza, okul/iş çıkışlarınıza; kısacası beni “hayatınıza” dahil ettiğiniz için iyi ki “varsınız” ve iyi ki “umursuyorsunuz”.

***

Ne yazık ki mutluluk ona giden yolda bulunmuyor… Gideni herkes hoş görür çünkü suçlayabileceğimiz dağlarımız var bizim, o gidenin önünde duramayan dağlar.. Ya gelenler? Gelenler de hep bir yolunu bulup hoş bulabilirler mi? Hoş bulamadığımızda gittiğimiz için kendimizi mi…

Read More

Medyadaki şarkı.. Belki çoğunuzun tarzı değil ama “bir dilim Anıl tadında”..

https://www.youtube.com/watch?v=VASO9VZi5hU

***

Sabah Tekirdağ’a vardığımda saat 10 civarıydı.. Otobüs camında kafamı sektire sektire uyumuş, biraz olsun kendime gelmiştim.. Sahilde, sevilen bir köftecinin önünde indim otobüsten; meşhurdur köftesi memleketimin.. Zaten Tekirdağ denince akla bir rakı gelir bir de köfte.. Biz Tekirdağlılar zor insanlarız, içmeden şenlenmez gönlümüz.. Bizi anlamak da zordur, baharı yaza karan aylarda buram buram anason kokan sokaklarımızı turlamayan anlayamaz.. Avrupalıyız oğlum bir kere! Kendimize has lisanımız var; küfrederek severiz, söverek överiz.. Gerçekten kızınca da “Bi siktir git..” der ve karşı tarafın gitmesini beklemeden kendimiz çeker gideriz.. Yaz mevsimleri karpuz kabuğu denize düşünce değil, gırnata sesleri gecelere üşüşünce başlar burada.. “Doremi”li gecelerde oyun havalarıyla güler, oyun…

Read More

Ertesi gece Keş aradı yine. Sabah Karabiber’le buluşmaya gideceğimden gece erken yatmaktı planım ama ne zaman “erken yatacağım” diye kendime söz versem, sanki tüm dünya el ele veriyor ve bana inat yapar gibi, olayı “nah erken yatarsın”a getiriyordu. Oldum olası böyle abi! Yok çişim gelir, yok ışığı kapatmaya üşenirim, yok biriyle mesajlaşmaya takılırım, yok su içmek isterim, yok ebesinin amı…. Yok da yok, uykun var mı dersen o da yok lan.. Hele ki “erken yatmam gerekiyor” durumları söz konusuysa, normalde uyuyabileceğim bir saat olsa da uyuyamam.. Ya bir aksilik çıkar ya da bünyem direnir; ve ben gözlerimi pörtlete pörtlete yatağımda uzanarak “son bi sigara daha içem uyurum sonra” der dururum sabaha kadar. Bir de o sabaha karşı binen göt korkusu var ya; offf paha biçilmez.. Civardaki tüm köpekler aynı anda acı acı ulumaya başlar ve ben yatakta tırnaklarımı kemirerek “ezan okunsa da üç harfliler defolsa…

Read More

O gün, odamdan çıkıp da bir türlü diyemedim evdekilere “Tek ders sınavlarına kaldım” diye.. Senede bir kaç kere görebiliyorduk ailelerimizi.. Yani durum bende böyleydi.. Bir yarıyıl tatilinde ki bu iki haftadan uzun sürmezdi pek.. Bir bayram tatillerinde.. Bir de yaz tatili.. Şimdi kalkıp nasıl söyleyebilirdim başarısızlığım yüzünden onları kendime hasret bırakacağımı.. Bir de götüm hiç mi hiç yemiyordu PP ile karşı karşıya gelmeyi.. En azından neyi nasıl söyleyeceğime karar verene kadar hiç bir şey söylememek en hayırlısıydı.. Ne zaman aileme söyleyemeyeceğim kötü bir şey gelse başıma “buna okuldayken ceza almak da dahil” hep Karabiber’i arardım.. Beni herkesten iyi tanıyordu, sevgilim olması haricinde ilkokuldan beri de arkadaşımdı.. ve ben sızlanırken hiç “erkek adam sızlanır mı” demedi bana..

“Hiç arama sen zaten, çok hayırsızsın çoooook.. Biz de erkek arkadaşımız tatile çıktı yanımıza gelecek diye gün sayalım…” diye sitem ederek açtı telefonu o tanıdık…

Read More

Günlerimi, evden 50m uzaklıktaki denize bile gitmeden, odama kapanıp sigara içerek geçirmeye başladım.. Arada içecek bir şeyler almak için aşağıya indiğimde de balkonda annemle oturup “gelecek”ten konuşuyorduk.. “Bugünler de geçip gidecek, ve yarın olduğunda, sen geriye bakıp hep güleceksin..” diyordu annem sürekli.. “İlerde buradan uzak bir yerlere taşınalım… Bu insanları da bir daha yolda görsek selamlamayalım…” diyordum ben de.. “İnşallah be oğlum, okuyun bir yerlere gelin de… Sonra siz nasıl isterseniz öyle yaparız.. Muhtaç olmayalım yeter bana.”

İnşallah olmayız be annem…

İçimde tahammül etmekte zorlandığım bir sıkıntı vardı.. Sessizlikten hoşlanırım, ama “davetsiz sessizlik” beni çok korkutur.. Davetsiz sessizlik dediğim hani şu “istemediğin halde seni esir alan” sessizlik.. Yoksa “biraz sessizliğe ihtiyacım var” diyerek gömüldüğüm o sessizliklerle bir alıp veremediğim yok benim.. Karanlıktan da hoşlanırım eğer “gizlenmek” istiyorsam…

Read More