Sanırım O O. Çocuğu Sendin Aşkım!
“I-ıh.. Bu böyle yürümez!” diyerek derslerden sonraki pandik seanslarıma son verdim.. Her şeyin azı karar, çoğu zarar. Hem kitaplar ve Pan bana yetsin bir süreliğine.. Isınan havalarla yaklaşan sınavların stresi hepimizi sarmıştı. Tamam sürekli kapalı kapılar ardındayız, bir okula sıkışmış durumdayız; ama bu bizi “Yapacak hiçbir şey yok, iyisi mi ben ders çalışayım bari..” diye motive edeceğine, hayattan soğutuyordu. Yapacak hiçbir şeyin olmaması, bana, yapılabilecek çok şeyin hayalini kurdurtmaktan başka işe yaramıyordu. Bu aylarda ne zaman elime bir kitap alsam, 3-5 sayfa sonrasında kitapla alakası bile olmayan hayallere dalıyordum.. Bildiğin Leyla Leyla dolanıyordum ortada.. Aylak bakkal taşak tartar hesabı arada “hadi bakalım şu derse bi gözatayım” diye defter kitabı çıkarttığımdaysa tek yaptığım o defteri ufak tefek eciş bücüş resimler çizerek mundar etmek.. Sigara içmek bile rahatlatmıyordu..…
Devamı