Umarım görürler

Öncelikle, bu mesajı yazdığın için teşekkür ederim.

Üzgün olduğunu ve yaşadığın zorluklar karşısında umudunu kaybettiğini anlıyorum, ancak intihar hiçbir zaman çözüm değildir. Herkesin hayatta zorlukları ve sıkıntıları olabilir.

Profesyonel yardım almak için bir terapist veya danışmanla görüşmek sizin için çok faydalı olabilir.

Ayrıca, LGBTİ+ bireylerin yaşadığı zorluklar hakkında bilgi sahibi olan birçok kuruluş var. Bu kuruluşlar da size destek olabilir.

Siz de kendinize yardım etmek için bazı adımlar atabilirsiniz. Kendinize zaman ayırın ve sevdiğiniz şeylerle meşgul olun. Ayrıca, sağlıklı bir yaşam tarzı benimsemek de kendinizi daha iyi hissetmenize yardımcı olabilir.

2006 yılından bu yana bu topluluğun bir parçasıyım. Daha sonra kapatmış olsak da LGBTİ Der adlı bir dernek de kurmuştuk, dernekte yaklaşık 3 yıl da yönetici olarak görev aldım. Bu süre boyunca, farklı insanlarla karşılaştım ve bazılarıyla karşılaştığım sorunlar gerçekten ağırdı. Hatta benim bile bu sorunları kaldırmakta zorlanabileceğimi düşündüğüm anlar oldu. Bu süre içinde, intihar etmek isteyen bazı arkadaşlarım da oldu. Ancak sonradan, intiharın gerçekten aptalca bir düşünce olduğunu söylediklerini duydum. Şu an yaşamlarında çeşitli başarılara sahipler.

İntiharı düşünmek veya ona şartlanmak yerine, intiharın kesinlikle doğru bir çözüm olmadığını benimsemelisiniz.

Umarım bu cevap size yardımcı olmuştur.

Sarina yazdı:

Bilmiyorum artık umudum kalmadı olmuyor bir gün öldürürüm kendimi ve buraya sadece bunun ailemin suçu olduğunu belirtmek için yazıyorum. Hepsi sizin suçunuz yüzünden oldu ölünce bir şekilde bu yazıyıda görürsünüz yazıklar olsun sizin gibi ailem olduğu için çok pişmanım tamam iyi insanlarsınız bana iyi birşey yaptığınızı sanıyorsunuz ama anlamıyorsunuz beni asla ve asla anlamıyorsunuz beni. Keşke benim ailem olmasaydınız ve ben keşke erkek olarak doğmasaydım gerçekten boşu boşuna ümitlendim belki birisi yardım eder diye olmadı kimse arkadaşım olmadı kimse yardım edemedi. Öyle bir duruma geldim ki artık ailemin beni anlaması için kendime ölümcül olmayan bir yerime bıçak saplayıp anlayın artık kararlılığımı demeyi düşünüyorum belikde bunu yapsam bile anlamazlar. Tabikide bu yanlış bir karar ama ne yapacağımı bilmiyorum kendimi öldüreceğimi söylesem herşeyi söylesem dahi anlamıyorlar.Yani ben boşu boşuna kürek çekiyorum. Artık delirmek üzereyim gerçek anlamda. Zaten transların %82'sinin intihar etmeyi düşünüp %40'ının intihar girişiminde bulunduğunu söylesem dahi anlamıyorlar beni asla. Yani artık yapacak birşey yok öldüğümde bunları görsünler diye yazdım en azından onlara bir mesajım olsun bilinki senin yüzünden öldüm anne, baba, abla hepsi sizin suçunuz başka kimsenin suçu yok kesinlikle sizin yüzünüzden öldüm. En azından ablam keşke yardımcı olsaydı oda desteklemedi. Kimse beni desteklemiyor ailemden. Yaşam benim için işkenceden farklı birşey değil.

şimdi herkes; aa aile şöyle iyidir, böyle güzeldir, şöyle kutsaldır, gibi gazeller okuyacaklardır, bu düşünceler tamamen içinde bulunduğumuz toplumdan aldığımız eğitim, örf, adet, törelerden kaynaklanır. kimse kitap okumaz, herhangi bir konuda değişik fikir insanlarının o konu hakkında neler düşünüyorlar, öğrenmezler, merak da etmezler. şimdi bir iki şey yazacağım, yazdıklarım toplumsal değerlere aykırı gelebilir, ve yazdıklarıma herkes itiraz da edebilir, aslında benim yazdıklarım doğru, toplum yanlış....

aile iyi değildir, güzel değildir, kutsal değildir, aile hiç bir zaman sizin iyiliğinizi düşünmez, iyi olup da onlardan daha iyi bir hayat yaşamanızı istemezler, sizi büyütüp yetiştirmeleri, okutup bir yerlere getirmeleri, veya bir meslek sahibi olmanız için desteklemeleri, yardım etmeleri de, sizin iyiliğiniz için değil, kendilerine daha iyi bir yaşam sağlayabilmeniz içindir, yaşlılıklarında kendilerine bakmanız içindir....

özgürlüğe atılan ilk adımlar, aileden kurtulmakla başlar. ikinci adım da çevrenizden kurtulmaktır, hatta huzurlu bir yaşam istiyorsanız, insanlardan uzak durmalı, toplumla aranıza mesafe koymalısınız....

ölmek, hayattan soğumak, saçma bir düşünce, tesadüfen hayata geldik, bu bir şans, doğmadan önce portakaldık, öldükten sonra da karpuz olacağız... öncesi yoktu, sonrası da yok, ve bu milyonda bir şansı, ihtimali, tesadüfü iyi, güzel yaşamak, bizim elimizde, tamam, hayat zor, yaşam zor, ama, bir şeyleri yoluna koyunca, mesela, ekonomik özgürlüğünüzü sağladığınız zaman, güzel şeyler daha çok, yani güzel bir insanla tanışabilirsiniz, onunla güzel şeyler paylaşabilirsiniz, deniz kenarında bir gün batımı seyretmek güzeldir, çikolata yemek güzeldir, rakı içmek güzeldir, güzel kıyafetler giymek güzeldir, sevmek sevilmek güzeldir....

çok şey yazılabilir, ama az olsun, öz olsun, umarım, düşüncelerinizde bir fark yaratabilmişimdir, neler yapabileceğiniz, başarıp başaramayacağınız, nerden başlayacağınızı bilip bilmemeniz, hiç önemli değil, yeter ki, bir adım atın, hayat güzel, keyfini çıkarmaya çalışın, veya güzel birşeyler yapmak, yapabilmek için, birşeyler yapın...

Ben ilk 14 yaşında ortaokul sonda bir öğrenci yurdunda kalmaya başlayarak ailemden ayrı yaşamaya başladım, yaklaşık 28 yıldır ayrı yaşıyorum. Son 8 yıldır da tek başıma yaşıyorum.

Aileden ayrılmak erkekler için daha basit bir olay ama aynı şeyi özellikle toplumuzda bir kadın için söylemek bence zor. ATLAS

Nikopol yazdı:

Ben ilk 14 yaşında ortaokul sonda bir öğrenci yurdunda kalmaya başlayarak ailemden ayrı yaşamaya başladım, yaklaşık 28 yıldır ayrı yaşıyorum. Son 8 yıldır da tek başıma yaşıyorum.

Aileden ayrılmak erkekler için daha basit bir olay ama aynı şeyi özellikle toplumuzda bir kadın için söylemek bence zor. ATLAS

aslında erkekler için daha zor, çünkü, iş sorunu, gereksinmelerini karşılayacak bir gelir sorunu, barınma sorunu, hele bir de birlikte yaşamayı düşüneceği bir kişi olursa, bu sorunlar iki katına çıkabilir, kadın herhangibi bir ekonomik özgürlüğü yoksa, sağlayamadıysa, sadece bir erkekle veya bir kadınla birlikte yaşamayı tercih ederse, bu sorunların çoğundan muaf olabilir... her sorunun bir çözümü vardır, çözümsüz sorun olmaz, kadın için de...

Öncelikle en kısa sürede psikolojik yardım almalısınız. İntihar düşüncesi ciddi sonuçları olan bir durum. Hem kendine hem de çevrende seni seven insanlara karşı.

Ailenin böyle bir duruma karşı çıkmasını da şu aşamada anlayışla karşılamak gerekir. Doktor kontrolüne gittiniz mi bilmiyorum. Ancak en kısa sürede bir psikiyatr ile görüşmeye başlamalısınız. Ailenize de psikiyatr ile görüşmek istediğinizi söyleyin. Anlayışla karşılayacaklarını Ümit ediyorum. Doktor hem sizi hem de ailenizi daha doğru bir şekilde yönlendirir ve nasıl bir tedaviye ihtiyacınız olduğunu bizden daha iyi bilir.

Burada önemli olan doktora doğru ve dürüst olmanız ilerideki yaşam kaliteniz için kati suretle önemlidir.

ATLAS yazdı:

aslında erkekler için daha zor, çünkü, iş sorunu, gereksinmelerini karşılayacak bir gelir sorunu, barınma sorunu, hele bir de birlikte yaşamayı düşüneceği bir kişi olursa, bu sorunlar iki katına çıkabilir, kadın herhangibi bir ekonomik özgürlüğü yoksa, sağlayamadıysa, sadece bir erkekle veya bir kadınla birlikte yaşamayı tercih ederse, bu sorunların çoğundan muaf olabilir... her sorunun bir çözümü vardır, çözümsüz sorun olmaz, kadın için de...

Bir akrabanızın evine gittiğinizde bile bir süre kaldığınızda kendinizi kötü, yük olarak görmeye başlıyorsunuz. Bir arkadaşınız olsa bile ne kadar bu şekilde birlikte yaşayabilirsiniz ki?

Yıllarca iş arayan ve iş bulamayan insanlar var!

Örneğin bu saatte markete çıkıyorum, bulunduğum bölge güvenli sayılan bir bölge olmasına rağmen bir kadının tek başına dışarı çıkmasını önermem. İstismar edilme, kötü arkadaşlıklar gibi birçok sorun var.

Biyolojik sıkıntılar yaşıyorsan en güzeli bir doktora gidip sıkıntıları anlatmak.

Aile konusuna gelecek olursak onları da anlamaya çalış yani kolay değil onlar içinde. En doğrusu bir doktora gitmek sorunlarını anlatmak ameliyat diyorsa olacaksın mecburen. Bu noktada aileni de daha doğru yönlendirme yaparlar. Ama seni tanımadığım için şimdi ne desem bilemedim. Biraz da tıbbi bir durum bu yani bizim isteklerimiz ile olacak bişey değil.

İntihar konusuna gelirsek seni bu noktada eleştirmek zorundayım. Ailene bir şeyler kanıtlamak için intihar düşünüyorsun gibi algıladım. Bu son derece yanlış bir şey. Başta kendine yazık yani intihar öyle bir şey değil. Yaşın kaç bilmiyorum ama kendine bu saygısızlığı yapma bence.

Bir de şunu unutma asla tamam sıkıntıların var anlıyorum ama bir sıkıntının çözümü başka bir sıkıntı değildir.

Hayatta başarılar dilerim.