Bu bir iç dökme yazısıdır okuyan herkese teşekkür ederim.
Ben biseksüel olduğumu 16 yaşında öğrendim, şu ana kadar hep karşı cinsle ilişkim oldu ama içten içe erkeklere olan ilgimi kendimden saklayamıyordum ama çevremden hep sakladım çünkü benim gibi olan birine hiç rastlamadım ayrıca çevremde ki insanlar ve ailem bunu kesinlikle anlayamaz.
3 yıl önce bir kızı çok sevdim, gerçekten benliğimden vazgeçebilecek kadar sevdim ve 1.5 yıllık toksik bir ilişkimiz oldu sonunda beni aldattı.
uzun bir süre depresyona girdim sanki içimde bir şeyler ölmüştü ve benden bir şey daha kalmamıştı, aylar sonra en yakın erkek arkadaşıma aşık oldum her erkeği beğenmem açıkcası hani zevk meselesi herkesin kriteri farklıdır ben daha çok minyon sarışın ve erkeksi erkeklerden hoşlanırım daha doğrusu kadınlarda da hoşlandığım kriterler benzer.
aylarca sürekli arkadaşımın hal ve hareketlerini inceledim açıkcası gay vibe'ı alıyordum ama muhafazakar bir ailede baskın yetişmişti bir nokta da benim gibi o yüzden kendime iyice yakın gördüm.
bir gece aynı yatakta uyuduk ve gözümü ondan ayıramadım hatta hafif öptüm de ama tabi haberi yok daha sonra bir kıza aşık olduğunu öğrendim ve o an tüm dünyam kararmıştı.
Çok şey denedim, telegramdan insanlarla konuşmayı, değişik flört uygulamalarını ama hiçbiri bana doğru gelmedi ve ya korktum o yüzden çok bulaşmadım.
geçenler de de bir cafe de otururken birden bir garson geldi, zayıf hafif kıvırcık ve kumral saçlı ve aşırı baby face'ti bir anda içimde bir şeyler kıpraşmaya başladı.
bir daha hissedemeyeceğimi sandığım o duyguların beni aynı noktada beklediğini fark ettim ben de çocuğun hal ve hareketlerini incelemeye başladım.
bir işaret bekledim, 1 hafta boyunca her gün oraya gittim ve günde belki de 4 den fazla kahve içtim sırf ondan bir işaret beklemek için.
defalarca tuvalete gittim belki arkamdan gelir diye bende öyle şekilsiz tipsiz değilimdir 
üniversite son sınıf 1.85 boyunda oldukça kendimi dış görünüş olarak beğenen ve bakan biriyim ama tipten fazla gay vibe'ı vermiyorum malum ülkemizde ki durumdan dolayı ki zaten ergenliğimin ortasına kadar heteroseksüel olduğumu zannediyordum o yüzden sıfat-ül eşgal tam heteroseksüel bir genç tipi.
her neyse ben işaret verdikçe o vermedi ben de daha gitmedim belki yazının şu noktasına kadar mizahi bir tavır sergiledim ama bilin ki içim kan ağlıyor çünkü birinin beni sevmesini, bana uzun uzun sarılmasını, doya doya öpmesini, birlikte vakit geçirip tüm ülkeyi belki de dünyayı gezebilelim gözlerinin içine baktığımda güveni ve sevgiyi bulmak istiyorum. ama olmuyor bulamıyorum bu da beni kaygılandırıyor çünkü herkes kendini gizliyor gizlemeyen de çok göz önünde barındırıyor. ben kız arkadaşlarımla olan ilişkilerimi bile mahrimiyetimize özen göstererek yürütüyordum. dediğim gibi kaygılanıyorum çünkü sevebilen birini bulamıyorum bazen keşke saf heteroseksüel olsaydım diyorum bazen canıma kıymak istiyorum bazen ise çekip gitmek istiyorum. (asla canıma kıymam ne o kadar aptalım ne de o kadar ergen 
) her geçen gün ızdırap gibi geliyor sanki aldığım her bir nefes boğazımı kesiyor, direk kalbim acıyor çünkü sonsuza dek yalnız kalacakmışım gibime geliyor.
daha anlatılacak çok şey var ama şimdilik bu kadar yorumlarda detaylıca konuşuruz.
