Sanırım homoseksüel biromantiksiniz :)) Ayrıca şunları da eklemek istiyorum, kimse kendini belli tanımlara koymak, kalıba sokmak zorunda değil. Etiketlerden çok daha fazlasıyız. Eğer emin olamıyorsanız da kendinize yalnızca queer diyebilirsiniz. Kelime değil hislerimiz önemli, Kendinizi çıkılmaz yollara, bu yönelim karmaşasına sürüklemeyin. Buraya bir sayfa bırakıyorum, içinde cinsel yönelimlerin olduğu, okuyup bildiğinizden fazlasını da keşfedebilirsiniz

Sexual orientation

sexuality.fandom.com

Spica yazdı:

Oldum ben olduğumda sadece sinovac vardı, 3. doz olacaksam biontech tercih ederim

Öyle bir ondan bir ondan yapıyorlar mı ki acaba?

yeliz55 yazdı:

doktorum ve annem

Ailesi bilen insanlara aşırı özeniyorum...

Sabır

Albergo

Piyiz

Islık

Aşıya açıkçası pek güvenmiyorum, kararsızım. Gerçi en aşı önceliği olmayan kişiyim :)) zaten istesem de en son sıram geliyor. Ancak eğer aşı olacaksam da biontech olmayı tercih ederdim. Çünkü ikisi de hafif atlatmaya evet yarıyorlarmış, ama biontech'in koruması %90 iken sinovac'ta burası ayrı başka ülkeler ayrı bir şeyler açıklıyor. O yüzden sinovac'a karşı bir önyargım var, olacaksam da korusun en azından..

Kesinlikle aldatma yoluna gitmeyin, eğer eşinizin biseksüel olduğunuzu anlayışla karşılayacağını düşünüyorsanız ona açılıp boşanın (eğer boşanacaksanız). Eğer kötü tepki görecekseniz kesinlikle söylemeyin, boşanırken büyük problem yaşarsınız bunu mahkemeye söylerse. Ancak çocuğunuz varsa o çok ayrı mesele, en çok onu düşünmelisiniz.

Selam yazdı:

VPP3+9R Muratpaşa, Antalya

burayı buldum google mapsten bakarsan bulabilirsin...umarım işine yarar

Teşekkür ederim, ama neresi olduğunu bulamadım. Detaylı atar mısın rica etsem?

Merhaba, ben şimdiye kadar 10 dan fazla arkadaşıma açıldım. Hiç kendimden beklediğim bir şey değildi ama ilk söylediğim arkadaşım, o zaman ortaokuldaydık, biseksüeldi ve birbirimizi anlamıştık zaten, ardından da birbirimizin gazıyla, bir kaç arkadaşlarımıza söyledik. Ama öncelikle uzunca bir süre onların lgbti+ hakkındaki görüşlerini tarttık. Bazı yakın arkadaşlarımızın çok dar kafalı veya yayma ihtimali olduğunu görünce, onlardan gizlendik. Çünkü kendimizi ''kabul ettirmeden'' açık kimlikli olursak, bu ülkede neler yaşayacağımızı biliyorduk maalesef.

Yani genel olarak açılma mevzusunda şanslı bir insandım, ancak 8. sınıfın sonlarına doğru lgbti+ olduğumu söylediğim bir arkadaşımın ağzından kaçırmasıyla sınıf arkadaşlarım, benim kimseyle sevgili olmamam (sanki zorundaymışım gibi) ve kızlara olan ilgimi farketmelerinden vs den de kaynaklı zorbalığa başlamışlardı, o ikisi lezbiyen, bilmem ne yapıyorlar...gibi. Hiç yoktan 6-7 ay bunları çektim.

O yüzden demem o ki arkadaşlarınıza açılırken, özellikle küçük bir şehirde yaşıyorsanız veya çevrenizde lgbti+ tanıdıklarınız yoksa, aşırı dikkatli olun. Hatta bence ekonomik bağımsızlığınızı kazanmadan kimseye söylemeyin. Ha illaki birisi bilsin, onun yanında kendim gibi olabileyim diyorsanız, sizi anlıyorum çünkü ben de böyle düşünüyordum..Mutlaka lgbti+ olduğundan emin olduğunuz bir arkadaşınız olsun, çünkü insanlar cidden şerefsiz, güvenmeyin herkese.

Ben de son 2-3 senedir kimseye söylemiyorum, çünkü aslında kimsenin bilmesine gerek de yok. Kimse bize hetero olduğuyla ilgili gergin gergin açılma konuşması yapmıyorsa, biz de pek zorunlu değiliz sanki ?

Aile konusunaysa hiç girmiyorum bile, eğer aileniz bu konularda katıysa mesleğinizi elinize almadan sakın yani...Aile içi baskıyı hard core versiyonda yaşadım ben, siz yaşamayın,,,,

Hayat sizin hayatınız, kimseye sorgulama yetkisi vermeyin

Edit: yazım yanlışı

Hiç bilen yok mu ya

Aslında hep vardı içimde, o yüzden aydınlanma değil ama ilk internette lgbti+ kavramını görüp araştırdığımda: olmuştum, aradığım kimliğim bu gibi gelmişti. Ait hissetmiştim.

Ben kendime dindar da, inançsız da diyemeyen, ortalarda gezinen bir insanım. Ve karşımdaki insan eğer yobaz değilse, her dinden olabilir, dinsiz olabilir, deist, ateist hiç fark etmez. Önemli olan onun da başkalarına saygı duyacak şekilde, her ne ise onu uçlarda yaşamıyor olması.

Yaren 10/10 soru hiç tuhaf değill, ben kendimi 10 yaşından beri bok gibi hissediyorum, kaygı bozukluğum, yıllardır majör depresyonum var. Sağolsun bu ülke yüzünden bir kaç senedir de sinir hastasıyım Ayrıca koronayım ve migrenim var söxnjhvhhsvxxv galiba ölmüşüm ben

Bence, lisede zorbalığı en üst leveldan yaşamış biri olarak söylüyorum..Ona çaktırmadan lgbt konusunu aç, görüşlerini öğren. Hatta şey bile sorabilirsin uygun bir zamanda, mesela sen bi kızla çıkar mıydınn? gibi. Sonrasında hetero olduğundan eminsen, söyleme. Çünkü lise bu, adının çıkma ihtimali var. Emin ol liseyi kendine zehir ettiğine değmez.

Ve eğer fen lisesini kazandıysan, saçmalama tabii ki okulunda kal. Benim bir sürü tanıdığım var gay, lezbiyen olup hemcinsleriyle aynı yurtta kalan. Ve emin ol, okulunda yurdunda başka lgbti+ lar da var. Zaman içinde onlarla da tanışırsın. Senin için en güzel anılarını biriktirdiğin bir yer olabilir o yurt.

Umarım mutlu olursun... Bu arada kaçıncı sınıfsın?

Merhaba, ben ankete katıldım. Görenlere de söyleyeyim, bence güzel ve kapsamlı sorular vardı. Yapmanızı öneririm, arkadaşa yardımcı olalım.

Edit : anlatım bozukluğu

Herkes gibi benim de ''neden ben!'', diye kendimi yiyip bitirdiğim dönemler oldu. Bu kadar baskı hissetmeyi kim ister ki?

Louis & Ella - Dream a little dream of me

Haluk levent - Dert olur

Duman - Haberin yok ölüyorum

Gary B.B. Coleman - The sky is crying

Ayten Alpman - Söyle buldun mu

Merhaba, bence kızınız sizin gibi bir anneye sahip olduğu için çok şanslı, ben kendi açılma hikayemi hatırlıyorum da.... 14 yaşındaydım. Tam bir felaketti. Zaten ben söylememiştim, elimde telefonumla uyuyakaldığımda annem alıp içindeki her şeyi okumuştu, beni bir uyandırışı vardı ki gecenin 3 ünde, anlatılmaz yaşanır. Her şeyi mecbur anlatmak zorunda kalmıştım ama annem asla bana inanmadı, özentisin dedi, saçmalıyorsun dedi... Bana ağıza alınmayacak hakaretler etti, Ben ona ağlayarak yönelimim neyi değiştirir ki dedim, o bana kes sesini dedi... İnanın çok zor günler geçirdim. 1 ay benimle hiç konuşmadı, yüzüme bile bakmadı. Hatta bana bir sapıkmışım gibi davranıp kız kardeşime bile yaklaştırmadı. Sonrasında ben sanki ''düzelmişim'' gibi rol yaptım, şimdi de devam ettiriyorum, nereye kadar böyle gider hiçbir fikrim yok...Şimdi aramız gayet iyi ama kalp kırıklığı geçmiyor. Her neyse,

Kendime ve lgbti arkadaşlarıma bakıyorum da biz 12 yaşındayken çoktan birbirimize açılmış, neyin ne olduğunun farkındaydık. Eskiden insanların kendilerini anlaması, diğer lgbtilerin de saklanmış olmasının da etkisiyle, daha ileri yaşlarda oluyormuş. Ancak yukarıda bir arkadaşın da söylediği gibi artık internet sayesinde her şeye erişim var. Ben kendimde ilk bunları hissettiğimde, galiba 9 10 yaşlarındaydım, internetten araştırıp, başka lgbt lerin varlığını öğrenmiştim. Sonra zaman içinde her şey daha da netlik kazandı. Bu yüzden elbette kızınızın kendini fark etmiş olma ihtimali var. Bence şu anda yapılabilecek en iyi şey, onunla güzel güzel, asla kendini farklı, kötü hissettirmeden, suçlayıcı olmadan konuşup, her zaman yanında olacağınızı, bunun normal bir şey olduğunu söylemeniz. Bir de tabii ki bu yaşta bir çocuktan tamamen kendinden, kim olduğundan emin olması beklenemez. Bu yüzden kendi içinde çatışma yaşaması yerine, asla homofobik/transfobik olmayan bir psikoloğa götürülüp, onun eşliğinde kim olduğuna daha sağlıklı yaklaşması sağlanabilir. En azından ben, kendi başıma mücadele etmektense, rahat hissettiğim bir ortamda bunu keşfetmeyi tercih edebilirdim galiba. Ama bunaltmamak da önemli.

Demişsiniz ya nasıl koruyacağım endişesi sardı beni...Eğer siz annesi olarak yanında olup desteğinizi esirgemezseniz, kızınız çok güçlü bir kadın olarak büyür. Hiç bir endişeniz olmasın