Merhabalar. Adım Mete ve 25 yaşındayım. Yaklaşık 2 yıldır İstanbulda yaşıyorum. Ailevi nedenlerden dolayı mecburi olarak buraya taşındık. Tarih bölümü mezunuyum ve şuan da Formasyon alıyorum.
Ben bir eşcinsel erkeğim. Ve bunu bilen hiç kimse yok. Kimliğimden dolayı kimseyle arkadaşlık, dostluk kuramıyorum. Amacım hep yurt dışına kaçmaktı fakat başaramadım. Şimdi eğitimime uygun olarak Öğretmenlik için çabalasam da bunun doğru bir karar olup olmadığı konusunda endişeliyim! Zira ülkemiz çok homofobik ve bu ülkede yaşamak hatta böyle bir konumda çalışmak ne kadar doğru olur? Mutlu olabilir miyim? Pişman olur muyum asla emin olamıyorum.
Bunun haricinde yapabilecek başka bir yol da bulamıyorum. Çaresizim. Ailemle yaşıyorum ve herhangi bir gelirimde yok. Onları üzmeyide hiç istemiyorum. Gelecek kaygısı, ülkenin malum durumu ve ekonomik problemler, yapmam gereken bir zorunlu askerlik süreci, insan baskısı kısaca hepsi her yönden beni sıkıştırmaya devam ediyor. Kendimi gerçekten bazen düşünmekten felç olmuş bir şekilde buluyorum. Ama asla çıkar yol bulamıyorum! Ne yapmalıyım? Nasıl bir yol izlemeliyim? En baştan itibaren hata üzerine hata mı yaptım? Nedeen böyleyim? Niçin herkes gibi yaşayamıyorum liste uzayıp gidiyor.
Değerli tavsiyelerini bekliyorum. Sevgiler...
