Sadece dizi izliyordum 3 haftadır akşama kadar yatarak. Şuanda şarkı dinliyorum ilk defa farklı bir şey yapıyorum. Toplumla bütünleşiyorum tabii internetten. Ben alıştım evde kalmaya 1 yıla yakın evin dış kapısının yakınları dışında dışarı çıkmamışlığım var. Çok iyi geliyor. Shameless ın 5-3. Bölümündeyim 1 haftada bu kadar izledim. Yarın yasak gelir diye söylentiler vardı etrafta. Artık zor olacak herkes için. Dizi izle şarkı dinle yemek ye kitap oku sohbet et telefonda ya da video call falan. Kendini sıkılmadığına inandırmaya çalış. Her şey gönlünce olsun.
Posts by MrKemo
-
-
Ben lise de kendimi kabullenmeye çalışıp arkadaşlarıma anlatmaya başladım. Korkmadım mı korktum hemde çok. Ama yeterdi artık. Sanırım bipolar oluşum kurtardı beni hastalığıma yordular. Ama yine de kızmışım gibi davrandılar. Sonra ailem beni endokrinoloji ye götürdü. Kromozomlarıma hormonlarıma baktılar sorun yok dediler psikoloğa yolladılar. O da bu onda biten bir şey dedi. Ailem çıldırdı. Silah gösterdiler o sıralar hoşlandığım kişiyi öldürmekle tehdit edip ya onu öldürürüz ya da bundan sonra asla bir erkekle olmayacaksın dediler. Keşke daha açık görüşlü bir ailem olsaydı. Umarım hepimiz hayatlarımızı en iyi şekilde yaşarız. Korkmadan.
-
Evet. Sevdiğim, uğruna ölebileceğim, sarı kızıl arası o saçlarını, sesini, kokusunu, hissiz, umutsuz, yalnızlığı seven yapısına bittiğim. Her yerde gördüğüm, bir an aklımdan çıkmayan. Beni yıktın. Sesin kulağımda. Sana söyledi arkadaşım sen sorun değil dedin. Ve heteroyum fazlası olmaz ama arkadaş kalalım dedin. Kimseyi umursamıyorsun. Başından geçenleri bana anlattın. Çok kötü... Şarkımız bile var seçtiğim. Kendimi durduramıyorum. Seni düşünmeden yapamıyorum. Bir hıçkırık misali sen tuttu geçmek bilmiyor. Aramızda iyi. Sorun yok değil mi? Ama sen ölüyorsun...
-
Annem babam biliyor ama babam unutmayı tercih ediyor. Aslında ailemin çoğu öğrenmişti ama unuttular. Şuan anneme sürekli hatırlatıyorum. Hatırlatıyorum çünkü başka kimseye aaa merhaba ben gay im diyemiyorum ve beni böyle kabul etsin istiyorum. Aslında pek de korkmam söylerim ama o zaman da al başına belayı.
-
Hastaneden çıkmaya son 3 gün (o da galiba) gün sayıyorum patladım burada
-
Nasıl oluyo bilmiyom ama ben hem saklarım hemde duruma göre değişir. Galiba saklama yöntemim değişiyo 😋
-
Tam manasıyla sevgili gibi değildik ama ben birine sevgimi verince biyaccık dozu kaçırıyom. O yüzden gözüm sadece sabak akşam sevdiğim kişide oluyor. Kıskanmak deil de ne bilim. Sanki o benim Dünyam
♡ 😍 -
Bir film izledim mutlu sonla bitti mi bitmedi mi çözemedim onu düşünüyorum. İçime sinmedi sonu lgbti konulu. Those People dı adı sanırım öneririm .
-
Küçük kardeş uyuyo sağda... bendeniz film arıyo
-
Kalbimin sesini dinlerdim.
-
Bizimkiler 7. Sınıfta öğrendi. O zamanlar merak etmiş araştırmaya başlamıştım. Yakaladılar. Baya olaylar oldu. Dayak tehdit vs. Sonra tabii yediremediler kendilerine unuttular. 11. Sınıfta tekrar yakalandım bu sefer kuzenime. Anneme söyledi. Anneme açıldım. Kabul etmedi. Babana söylerim o olaylar tekrar olur dedi. Unut bunları kız arkadaş edin dedi. 12. Sınıfta yakalandım tekrar. Anne tarafından bir akrabam silah gösterdi. Babam sustu. Tüm aile artık benimle mesafeli. Ama dayanmalıyım.
-
Benim de 1-2 homofobik arkadaşım var.Hiç sevgilim olmadığı için kızlara yöneldiğimi söyleyen bile var ve o diyen kişi benim yakın arkadaşım.Anneme biseksüel olduğumu söylediğinde desteklemiyordu,hala desteklediğini düşünmüyorum ama en azından alıştı diyebilirim.O yüzden seni çok net anlıyorum.Ve geçen sene anket dağıtan bir yabancı (25 yaşlarında falan) biriyle konuşurken konu açıldı ve yönelimimi söyleyince bana çok sapık şeyler söyledi.Neden yabancı biriyle konuşup,söylüyorsam
Bende aynı. Yabancılara bile açılasım geliyor yalnızlıktan. İnsanlar bizi anlamıyor belki ama bu beni çok üzmüyor. Beni asıl üzen bizim gibi olanların bile birbirini anlamaması 😔
-
Kendimi kabul etmek istiyorum. Kendime "Sen böyle iyisin. Mükemmelsin. İnsanlar seni olduğun gibi sevmeli seviyor da" demek istiyorum. Ama olmuyor olmayacak galiba. Nasıl bir ülke de olduğumu hep unutuyorum. Ailem benden utanıyor. Birinden hoşlanmama bile fırsat verilmiyor. Korkuyorum. Ya kendimde kaybolursam. Ya karanlık çok yakınsa. Ben bir homoseksüelim. Ama komik olan şu ki çevremde hep homofobik arkadaşlarım var. Arkadaşlar mı dedim? 1 yada 2. Onlarda hiç halimi hatrımı sormaz ya. İnsanlar evlenmemi bir kız arkadaşım olursa geçeceğini söylüyor. Ama geçmeyeceğini biliyorum. Bu bir hastalık ya da tercih değil. Yönelim. Biliyorum. Ama nefes alamıyorum. 70 milyon el boğazımı sıkmak için ağzımı kolluyor. Yalnızlıktan kurtulmak istiyorum ama arayışlara girince de karşıma hayatımda görmediğim kadar sapkın insanı bir uygulamada toplanmış buluyorum. Duygu diye bir şey yok! Arkadaşlık mı? "Şöyle yaparsak gerisi gelir" sözleri... Ben insan değil miyim anne baba TÜM DÜNYA? Biz insan değil miyiz? Belki cehenneme gideceğim ama cehennemi biz burada da görüyoruz. Çok teşekkür ederim. Hayatımı (!) kurtarıyorsunuz. Silah göstererek, döverek, tehdit ederek, hoşlandığım kişileri ölümle tehdit ederek, "Kan gölüne çeviririz orayı Kemaleddin Vazgeç" diyerek, "Ara onu mahkemeye vereceğim seni, de ona" diyerek, daha çocuk yaşta beni ailemin önünde rezil edip kıyafetlerimi yırtarak, bana en iğrenç en sapkın tecavüzcüden beter bir insan muamelesi yaparak beni kurtarıyorsunuz. Evet bende sizi seviyorum sağolun...
-
Çok güzel bir yazı olmuş. Benimkileri bir türlü ikna edemedim. Şiddet, silah gösterme, hoşlandığım kişilere tehditler vb baya olaylar oldu. Halen beni heteroseksüel bir erkek sanıyorlar. Çünkü kabullenemediler. Ben korkmuyorum. Baya da kişiye açıldım. İnsan açılınca gerçekten rahatlıyor. 😊