Mertovich adlı kullanıcının mesajları

Şarkı çok güzel değil ama söylettiriyor. Klip baya iyi ama, Hele sondaki dönüşüm çok iyi olmuş, or whatever...

Prince of Persia yazdı:

Toplum baskısı veya aradığın insanı bulmanın zor olması nedeniyle zaman zaman hemcinsimden hoşlandığım için kendime kızdım.. kendimi bildim bileli içimde fırtınalar kopar ve kendimi hep bi kimlik çatışmasının içinde bulurum.. yani eşcinsel olduğumu kabul etmem oldukça zor oldu.. merak ettiğim şu.. sizin eşcinsel olduğunuzu kabul etmeniz zor oldu mu?

Kim isyan etmedi ki? 18 yaşında falan kabul ettim keşke daha önceden kabul etseymişim. Eşcinselliğimi kabul ettikten sonra hayatım daha da rahatladı ve daha mutlu oldum. Hatta eşcinsel olmayı seviyorum. Farklılık insanları yaratır.

alacakaranlik yazdı:

Arkadaşlar merhaba

12 yaşında bir kızım var. Dün konuşurken aniden bana eşcinsel olduğunu söyledi. Bunu nasıl farkettiğini sorduğumda net bir cevap alamadım. Şuana kadar bir kıza karşı ilgi duydup, duymadığını sorduğumda hayır dedi ama ileride bir evlilik yaparsam bir kızla evlenmek isterim diyor . Sizce bu yaşta cinsel yönelimini farketmesi mümkün mü? Yoksa kafa karışıklığı mı yaşıyor? Anlayamadım. Tabi ki ben ona sonuna kadar yanında olacağımı her zaman destekçisi olduğumu ve onu hep seviceğimi söyledim. Ama nasıl bir yol izlemeliyim? ne yapmalıyım? hiç bilmiyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var.

Ben de ortaokul yıllarımda fark etmiştim. Kızınızın yanında olun, çok soru sormayın hatta kendi haline bırakın, kızınıza güvenin, onu değiştirmeye çalışmayın, yönelimleri değiştiremezsiniz.

selaaammmm

İlkokulda falan bir şeylerin ters olduğunu fark ettim. Ortaokuldayken erkeklere aşık oluyordum ama neden bu hisleri beslediğimi anlamıyordum. Lisedeyken de sürekli erkeklere aşık oluyordum ama kabullenmiyordum bu olayı. 17-18 yaşındayken artık kabul ettim ama kabul edene kadar çok zor badireler atlattım kendimi kabullenmek konusunda. Şimdi kendimi kabullendim ve gayet iyiyim. Bu şekilde daha mutluyum ama diğer insanlardan bunu gizlemek beni üzüyor.

Bence son zamanlarda orta düzeyin biraz üstündeki mağazalarda çok güzel üniseks sweatler var. Çok güzel pembe bir sweat beğendim. Babam erkekler öyle şeyler giymez falan diyor yani erkeğim diye pembe giyemeyecek miyim? Renkler cinsiyet göstermezler. O sweat için para biriktiriyorum şu an. Böbreğimi vermiş gibi olacağım biraz ama içimde kaldı ne yapayım.

Eş cinsel olduğumu ilk anladığımda en yakın arkadaşlarımdan birisine açıldım. Beni kabullendi. Bu arada benim el hareketlerim, konuşma stilim falan biraz kız gibi ve ses tonum ince ama elimde değil çocukluğumdan beri böyleyim ve özentilik de değil, oluşum böyle. Neyse... Bu arkadaşımın bir akrabası buna daha önce demiş ki yanındaki çocuğa dikkat et, ben pek güvenemedim, top gibi davranıyor falan demiş. Tabii bu şey ben arkadaşıma söylemeden önce olmuş. Her neyse, bana bu olayı anlattı ve hareketlerine dikkat et anlaşılmak istemiyorsan; insanlar böyle düşünüyor dedi. Bu şey benim kalbimi baya kırdı, üzüldüm, sinirlendim ve insanlardan korktum. Arkadaşım bunu söyledikten sonra ben gizlice gece 12'de bir okulun bahçesinde annemi aradım. Ve böyle böyle anlattım. Hayatımın en zor konuşmalarından birisiydi. Annem oradan buradan duymasın diye kendim söyledim çünkü insanlar kötü. Bu dünyadaki insanlar kendilerine ve kendisi gibi olanlara iyidir. Şu anda arkadaşınız olanlar bile gelecekte bir sorun yaşadığınızda suratınıza TOP,İBNE,DÖNME,GAY gibi şeyler diyebilir. Ancak anne farklıdır. Herkesin annesi kabullenmeyebilir. Kabullenip kabullenmeyeceğini anlamak için bizim okulda Mehmet diye bir çocuğun erkek sevgilisi varmış okulun önünde birlikte öpüşüyorlarmış diyin. Annenizin tepkisine bakın. Ben anneme söylediğimde ne kadar iğrenç sus midem bulandı falan demişti ama bak şu an eş cinsel bir oğlu oldu ve kabullenmek zorunda kaldı. Yalnız bana söylediği bir şey beni biraz üzdü. Baban bütün gün insanların yüzüne bakıp çalışıyor, adamı utandırırsın, biri laf eder sonra üzülür gibi şeyler dedi. Tamam kimseyi utandırmam ama sanki annemin dedikleri benden biraz korkuyormuş gibime geldi. İşte böyle şeyler. Ben de bu platformda yeniyim. Arkadaş olmak isterseniz olurum. Sevgiler

Tun yazdı:

Uzun yıllar herkesden saklamıştım,görüntümden trans olduğum belli olsa da yine de benim ağzımdan duymadıkları için rahattım.Sonrasında en yakın dostuma anlattım,sonra yakın olduğum diğer arkadaşlarıma.Yaklaşık 1 yıl öncesinde de cinsiyet değişimi için cesaretimi toplayarak aileme anlattım ve cinsiyet değişim sürecine girdim.Aslında bu bizim için olduğu kadar ailelerimiz ve yakın çevremiz için de çok zor bir süreç.Umarım herkes hissettiği neyse kendini o şekilde özgürce ifade edip yaşar.

Trans olmaktan korkmuyor musun? Sonuçta bizim toplumumuzda yalnızca kadın ve erkek var. 3. bir cinsiyetin varlığına bile karşı çıkıyorlar. Yani demek istediğim trans bir birey olursan evsiz kalabilirsin, işsiz kalabilirsin ve hatta Tanrı korusun, zorunlu s*ks işçisi olmak zorunda bile kalabilirsin. Bütün bunlar seni korkutmuyor mu? Anladığım kadarıyla arkanda ailen var ancak onlar da bir gün gidecekler. Dünya fâni, ölüm âni diye boşuna dememişler. Eğer ben trans olsaydım en çok korkacağım şey, ameliyat geçirdikten sonra oluşacak olan toplum baskısı olurdu.