Cinsel yönelimle artan Yalnızlık hissiyatı

'.......gördüğü masumane sevgiye itiyor.'

Daha önceki bir yorumda yazmıştım, çevremdeki özellikle bayanlardan şunu anladım:

kocası tarafından pek ilgi görmeyen bayanlar, davranış bozukluğu içindedirler,

sıcaklık veren bir erkekle karşılaşınca, davranışları değişiyor. öyleyse sevilmek

ihtiyaçtır.

Bunu deneyerek veya tecrübeyle anlamak mümkün

Şöyle söylemek istiyorum ki sana, kafanda kendini çatıştırmana gerek yok. Neden biz eşcinsellerde bile böyle bir algı var bilmiyorum, ama din veya eşcinsellikten birini seçmek zorunda değilsin. İkisi birlikte de yürür. İslamda zaten eşcinsellik günah değil, sadece zina haram.

Quote from Berkkalas

Merhaba. Uzun bir yazı olacak. İçimi dökmek istiyorum. Size yanlış gelen fikirlerim olabilir ama en başında homofobik olmadığımı belirtmekte fayda var. 24 yaşındayım. Çocukluğum çok sorunlu geçti. Babam ile annem durmadan kavga ederlerdi. Annem şiddet görürdü çok fazla. Öyle alaşağı olmuş bir çocukluğum var. Annemin hep yanındaydım, onu mağdur olarak görüyor ona sahip çıkmak istiyordum. Babam ise benim için nefretin timsali haline dönüşmüş, kaçmam gereken bir insandı. Hiç baba sevgisi görmedim. Eve yiyecek içecek, bakım vs. oluyordu fakat bilinçsizce ve eğitilmemiş halde büyüdüm. Ortaokulda 1 kızdan duygusal olarak hoşlandığımı hatırlıyorum. Liseye kadar içine kapanık bir çocuk olarak büyüdüm. Hiç arkadaşım yoktu fakat yan sınıftaki bir erkek çocuğundan hoşlandığımı ve duygusal şeyler beslediğimi anımsıyorum. Bu duygular, bu oyunlar beni mahvediyor. Eminim sizi de bir tiyatro sahnesinde 24 saat boyunca durmadan oyunculuk sergilemek içten içe tüketiyordur. Dini önemseyen ve bu dünyadaki yapacaklarımızın diğer dünyada karşılık bulacağına inanan bir insanım o yüzden hiçbir zaman istediğim gibi yaşayamadım. Yaşamaktan da korktum. Hala korkuyorum. Gay olarak düşünüyordum kendimi. Biseksüel miyim bilmiyorum. Bugüne kadar kız ya da erkekle cinsel ya da duygusal bir ilişkim olmadı. Etrafa imrenmek oldukça üzücü. Erkekler cinsel ve duygusal yönden oldukça çekici geliyor fakat kızlardan duygusal olarak hoşlanıyor olabilirim. Cinsellik açısından pek istediğimi söylenemez. Ruhların ve sevginin cinsiyetsizliği beni kadın ve erkeğin ötesindeki manevi bir duyguya itiyor diyebilirim. Boğuluyorum, zıtlıklar ve karışıklıklar içinde. Din,toplum,rol yapmak,aile,sorunlar vs. Gücümü içimdeki güçsüzlükle mücadele ederken tükettim diyebilirim. Yalnızlığa kendimi alıştırdım ama yine de içimden hep birini sevmenin nasıl olabilirdi düşüncesi beni sarıp sarmalıyor, diğerlerinin lanetli gördüğü masumane sevgiye itiyor. İnsan olmak ne zormuş! Bu da burada kalsın........

Tüm detayları sürekli düşünmenin verdiği baskı üstüne birde yaşanmadan geçen yılların zaman baskısı... Aslında toplumdan daha çok biz kendimize zarar veriyoruz duygularımızı bastırarak. Bu konuları olumsuz yönleri ile sürekli düşünmek gücünü tüketiyor insanın. Sadece düşünmemek biraz içgüdülerede kulak vermek gerek bence. Sevilmek herkesin ihtiyaç duyduğu bir duygu. İnsana güvende hisettiren, güç veren ve hatta kendiyle barıştırabilen güçlü bir duygu. Dine önem veren bir insan olarak bunu günah olarak yorumluyorsan bile illaki cinsellik olmak zorunda değil. Sevmenin ve sevilmenin günah olduğu hiçbir yerde yazmıyor. En azından kendin üstündeki baskıyı kaldırıp sevme ve sevilmeyi deneyimlersin umarım.

Zaman zaman çoğumuz buna benzer şeyler yasamisizdir. Belki bir erkek için erkeğe yönelmek daha zor bir süreçtir bunu tam bilemiyorum. Sadece tahmin edebiliyorum. Sadece sevmek bedenin ötesini görebilmek önemli olan. Kadın ya da erkek olması önemli değil. Diğer her şeyi arka plana alıp duygularının götürdüğü yerde olursan mutluluğu deneyimlerebilirsin. Umarım öyle olur.