Kendim ile kavgam

  • Merhaba arkadaşlar.

    Uzun zamandır yazmak istiyordum ama sürekli yazıp yazıp siliyorum çünkü aldığım cevaplar her zaman hep sıradan şeyler.

    Benim aradığım çok farklı şeyler yani duyduğum şeyleri tekrar tekrar edenler için yazmak olumsuz bir şeydi benim için.


    Sorun benim kendim ile olan savaşım, şu 5 yıldır neredeyse kendimden nefret ediyorum, kendimi hiç sevmiyorum şimdi diyeceksiniz kendini sevmeyen biri hayata nasıl güzel baksın veya hayatında güzel şeyleri görmez ki. Bende biliyorum ki hayatta sevgi en güzel şeydir ama yaşadığım olumsuzlar ta küçüklükten gelen olayları dahi hala şuanda unutmuş değilim ki ve onlara belki sığınıyorum düzelmemek için ama bilmiyorum bazen bakıyorum aslında kendimi seviyorum aslında şöyle bir yapım var aşırısı sevecen aşırı duygusal aşırı ilgili birisiyim şu zamana kadar net söyleyeyim kimseyi kırmamışımdır bana yapılan kötülük bile olsa ben kimseye bir şey diyemem karşımdaki insanlara bakıyorum hep istedikleri gibi birisin oldum ama hiç bir zaman o yakınlıkta olan bir insan olmadı çevremde deli divane gibi aradığın o insan benim işte? neden yani üze biliyorlar anlam veremiyorum. Aile durumu'da pek içler acısı değil asılında iyiyiz ama içim'de işte bir nefret bir kırgınlık ama bir o kadar da sevgi var ama bazen oluyor öyle bir nefret ediyorum anlamıyorum beni anlamadıkları gibi bende onları anlamıyorum bazen diyorum çekip gideyim buralar'dan ama bir şeyin değişeceğini de sanmıyorum. Belki de bana öyle geliyor bilmiyorum. Çevrenin dediğini kendini insanlara kapama sev sevindir falan filan ama inanın artık o duyguları unuttum sevgi nasıldı sevmek nasıldı şu aralar hep üzüntü günler oluyor sadece gerçi benim de dediğim şu kendini sevmeyen insan başkasını nasıl sevebilir onuda biliyorum ama inanın anlam veremiyorum kendime bazen diyorum seviyorum sonra soğuyorum her şeyden sanki her şey anlamsız geliyor bana milletin şaşırdıkları bana doğal geliyor her şeye inanıyorum yani o derece hiç bir şeye ama hiç bir şeye inanasım gelmiyor üzülmüyorum aslında ama her gün ağlıyorum gülüyorum ama neye güldüğümü bilmiyorum psikiyatrie git felan diyorlar ama gidiyorum anlatıyorum olanları sonra açıklamalarını yapıyorum o kadar olumlu konuşuyorum ki psikiyatri bile şaşıyor o kar şeye rağmen bu kadar samimi ve bir o kadarda nasıl olumlu düşünebiliyorsun kendimi çözemedim bir ne yapsam olmuyor nereye gitsem kime gitsem olmuyor hiç bir zaman mutlu olamıyorum.

    Ayaklarımı yerden kesecek bir mutluluk istiyorum dedi,

    Bir gün boynunda asılı bir iple bulduk.



    :rolleyes:


  • Anlattığın durumlar bana depresyon belirtileri gibi geldi ki zaten bir cogumuzda bu durum mevcut malum çevre durumlarından. Kendinin ve davranışların farkındasın bu iyi bir sey. Emin ol bu karmaşıklığı ve bitkinligi yasayan bir sürü kişi var. Ben de yaşadım, ve yaşıyorum. Yapman gereken vazgecmemek. Sorunu bulup cozum aramak. Buraya bunları yazman bile bir adım. Kolay değil bunları paylaşmak o yüzden seni tebrik ediyorum. Eger cevrendeki insanlar durumu daha kötü yapiyorsa cevreni değiştirmende yararlı olabilir. Unutma senin de bu dusunceliginin ve iyi yaninin kiymeti bilen birileri mutlaka vardır.

  • Ben tüm bu hislerin yaşadığımız çağla alakalı olduğunu düşünüyorum. Instagramda takip ettiğim rus biride aynı buna benzer duygularını yazmıştı. Friends'i izlediğim yerde bir bölümün altına bir çocukta buna benzer duygularını yazmıştı. Daha örnekleri çoğaltabilirim. Yaş, ırk, yönelim, cinsiyet vb farketmeksizin aslında çoğumuz bunu yaşıyoruz. Bu çağda herşey çok hızlı değişiyor tüm bunlara adapte olmaya çalışmak, aşırı yükselen güzellik kaygısı, sürekli belirsizlikler, güven duygusunun kırılması, genel olarak sevgi olayının samimiyetsiz bir hal alması, ailelerin ilgisizliği tüm bunlar benliğimizi parçalıyor. Sürekli olduğundan kat kat daha iyi olmalıymışsın gibi geliyor bu da baskı yaratıyor ve kendini sevmeme ayrıca yetersiz görme boyutuna getirebiliyor.


    Kötü kader diye birşey yoktur;
    21. yüzyıl vardır ve bu yüzyıl, yavrucuğum; bir kelebeği bile intihar ettirebilir.


    José Saramago

  • Bir süre inzivaya çekil, kendini dinle sevdiğin diziyi filmi izle şarkıları dinle ne biliyim evde kafana göre takıl sevdiğin şeyleri yap bir şey yapmayı sevmiyorsan hiçbir şey yapma boş boş takıl, biraz kendinle vakit geçir. Hep istedikleri gibi biri oldum demişsin ilgili biri olman güzel ama başkalarının istekleri asla bitmeyeceği için ne yaparsan yap hep başka bir şeyi karşılamaya çalışırsın, bu da yetersizlik hissi doğurur ya da atıyorum bir arkadaşının itiyaçlarıyla çok ilgileniyorsan ona çok yardımcı oluyorsan bu bir yerden sonra o kişinin seni kullanmasıyla sonuçlanabiliyor, çevremde gördüm. Bu yüzden bazen insanları reddetmen, her ihtiyaç duyduklarında koşmaman gerekiyor, ilgisiz ol yardım etme demiyorum tabi sadece onlara onlardan çok yardımcı olma yeter. Birileri de senin yüzünden kırılacak yapacak bir şey yok kimseyi kırmamaya çalışırsan sen kırılırsın.

    Mutluluk bilmiyorum aranıp bulunan bir şey değil bence, bazen mutlusundur bazen değilsindir gün içinde bile değişiklik gösteriyor ama birilerinde ya da bir yerlerde aramaya kalktığında daha da mutsuz oluyorsun şu an nerede olduğuna, kim olduğuna, neler yaptığına odaklan :saint: (böyle diyince de alsında çok bir faydası olmuyor yaşadığım için biliyorum) Ama mesela 1 ay önce çok mutsuzdum, yanlış yerde olduğumu hayatımın yanlış bir yöne gittiğini düşünüyordum ve başka yerlerde çok daha mutlu olacağımı düşündükçe daha da mutsuz oluyordum. Aradan bir ay geçti hala aynı yerdeyim aynı şeyi yapıyorum ama artık başka yerlerdeki mutluluğumu pek düşünmüyorum bu yüzden içinde bulunduğum an da eskisi gibi mutsuzluk kaynağı değil benim için

    Şöyle rahat günlere gelsek bi

    Mesaj defa düzenlendi, son düzenleyen Spica ().

  • Tatlım, eşcinseller genel olarak evrensel duygulara sahip kişiler ve sıkı sıkı taparcasına bu mevhumlara bağlılar. Tabii temiz kalpli olmalarından bahsetmiyorum. Fakat insanlar gün içerisinde sürekli savaş halinde. Kendini korumaya alma ve ahlakını korumak adına bin türlü maskeler takıyorlar. Genellikle önemsemedikleri fakat onlara saygı ve sevgi kazandıracak şeylere tüm hayatında yer veriyorlar. Kendimi sevmiyorum filan deme. Neden sevmiyorsun? Neyi sevip sevmediğini bilecek insansın. Vucüt özelliklerin hariç geri kalan herşeyi sen belirledin zaten. Kendine zulmetme. İnsanlar seni oldugun gibi sevmiyorsa ve bu senin için çok önemliyse ya maskelen ya da insanları önemseme. Ben kendimden örnek verecek olursam kendim olarak hiçbir türk toplumunda yaşayamam. Bu yüzden insanlara ben temiz kalpliyim, beni kırabilirsiniz eninde sonunda sizin iyi niyetinize göre sizi affederim izlenimi vermem. Ben güçlü birisiyim, iyiyim de, iletişimim güzel, sevilesiyim. Saygı duyulasıyım. Ve sana çok şey katarım maskesiyle dolaşırım. Bazen insanları hafifce incitip, gevşemelerinı engeller bana bu şekilde davranamazsın mesajı veririm.

    Mesaj defa düzenlendi, son düzenleyen Tutkupisicik ().

Şimdi katılın!

Henüz bir hesabınız yok mu? Şimdi kayıt olup topluluğumuzun bir parçası olun!