'Herkesin bir rengi vardır.' diye kampanyasını başlattığım kitabımın hikayesinden başlayacak olursak, saçlarımın hala var olduğu dönemlerimin lise 2 tahsilindeydim. O zamanlar, yani 2009 senesinde sosyal hayatı sadece okul olan bir öğrenciydim. Kendimi kendimle bağdaştırmayı hala çabalayan bir durum içerisindeydim. Çünkü eşcinsellik olgusu gençliğimin baharında benim için bir farkındalıktı. Bu farkındalık içinde kendime yetmiyorken farklı bedenlerin ten kokusu bir hayli iştahlı geliyordu. Bu iştahı duygularımda içime kapanık yaşarken birikmiş olan hazinelerimi 'olası varmış, bunu bekliyormuş, hayırlısıymış, vesileymiş' gibi gibi yaşadığım söz ile yeşerttiğim abadlar aslında kitabımın takvimi imiş. Böyle bir durumun neticesine bilinmezlikler içersinde yola devam ederken yaşatmak istediğim her ne varsa kaybettiklerimle dolması hikayenin dramaya dönüşmesine yön aksettirdi. Yaşanmışlıkları bir cebime, yaşatmak istediklerimi diğer cebime koyup gezdiğimde yolumu kaybeder olmuştum. Bu kaybedişlerde hapsoldum çıkamadım. Kimi yerde de hayalet oldum. Sonunda dilsiz bir esen rüzgar oldum. Estikçe estim, eserken duvarlara çarpa çarpa örselendim. Biraz yıldım, çok yoruldum. Sonunda da sus pus oldum.
İyi okurlar...
