Theodosius Romanus adlı kullanıcının mesajları

En büyük hayal kırıklığımdır. Lise hayatım asla olmayacak bir ilişkiyi hayal ederek geçti. Camın önüne geçer, sessizce seyrederdim onu. Futbol oynarken, arkadaşlarıyla çardaklarda otururken kulağımda kulaklığım gözümün önünde hep o vardı. Altin sarısı saçlarını düzeltişini, hep özenerek giydiği kıyafetlerini, bembeyaz ayakkabılarını, inci gibi parlayan yüzünü gördükçe yüzüm gülerdi. Gözlerine baktığımda o yeşilin en güzel tonunda kendimi görememekse kahrederdi beni. Başlarda beni fark etmemişti bile. Bir gün atamadığı golün üzüntüsüyle kafasını bana doğru çevirdi ve göz göze geldik. O dakikadan sonra hep onu izlediğimi fark etti ama bir anlam yükleyemedi. Benim gibi bir inek öğrenci, sınıf başkanı dersten kaçıp onun peşinde koştu durdu. Hem de 3 senedir birlikte olduğu bir sevgilisi olduğunu bile bile. Onunla hiçbir zaman tanışamadım. Tok sesini hep uzaktan duydum. Sigara bile içmiyordum. Aptal bir sigara uğruna onun yanında olan onlarca kişiyi kıskanıyordum. Bazen çardaklarda arkadaşlarının dizine uzanıyordu. Pencereyi kapatıp, perdeyi ışık hızıyla çekip dersimi dinlemeye çalışıyor ama hiçbir şey anlamıyordum. Bütün okul ve o nefret ettiğimi düşünüyordu. Karşıma geçip senin derdin ne diyerek hesap sormasını bile çok isterdim. Belki bu tanışmamızı sağlardı ama olmadı. Çünkü ben onun için "uğraşmaya değmez" olandım. Sessiz sessiz ağlardım onu izlerken. Çünkü anlaşılmasını istememiştim. Şimdi kimin yanında kimin elini tutuyor dudakları kimin dudaklarını öpüyor bilmiyorum. Onu tanımak için nelere katlandığımı bilse bana hayranlık duyar mıydı bilemiyorum. Neredeyse 2 sene olacak ama hala "Özgür"ce sevemedim bir başkasını.

Buraya yarım kalan Anıl Absolution'ın kitabını okumak için geldim böyle bir ortam olduğunu bile bilmiyordum. Ankara Keçiören'den selamlar!