Oldum. 200 kisilik amfide onu ilk gordugumde iliklerime kadar “hetero” oldugumu saniyorken. Susturdum kendimi, heteroluga devam ettim. Bir de ustune arkadas grubu vs derken en iyi dostum oldu. Inkar imkansiz oldu; tanismamizin 4. Yilinda. Kabul ettim kendi icimde. ama bir sey diyemedim ona. Korktum, dostlugumuzun bozulmasindan, onu kaybetmekten vs vs. basbasaliklarimizdan kacmaya basladim. Uzaklastim. Her saniye onu dusunsem de her saniye onunla olmamaya, ona yazmamaya calistim. Anlamasin istedim. Biriyle oldum hatta. O olmadi kimseyle. sonra yillar gecti aradan. Bir mesaj bir davetiye. Evleniyormus. Gidemedim. Aklimdan da hic cikmadi su cumle; “ya soyleyseydim..”