Merhaba, ben 33 yaşındayım ve kendimi bilmeye başladığımdan beri farklılığımı hissettim ama bunu hep içimde sakladım. Buna en büyük neden tabi ki bir insan olarak kendimi bilinçli veya bilinçsiz de olsam sosyal çevrenin beklentilerinden soyutlayamam ve buna ek olarak bu çevrenin genel olarak muhafazakar olmasıydı. Hatta ben de ilk çocukluk yıllarımda neredeyse kendimden iğreniyor ve bu düşünceleri aklımdan çıkarmak istiyordum. Neyse ki zaman ilerledi ve araştırmayı seven, zeki bir çocuk olmanın birikimiyle kendimi bir insan olarak geliştirmemle kimliğimin en değerli hazinem olduğunu fark ettim. Nihayetinde trans olduğum farkındalığını elde etsem de ne yapacağımı bilemez hale geldim. Başlangıçta dindar olmamdan ötürü asla ameliyat olamam ama evlenmemek için de elimden geleni yapacağım ve gerekirse de 18 yaşıma geldiğimde evden ayrılacağım diyordum. Ancak zamanla bu ameliyatın İran’da bile devlet tarafından izin verilip yapıldığını öğrenince kördüğümlerden biri çözüldü benim için. Ne var ki, yeterince param olması gerekiyordu ve aileme hiçbir açıklama yapmadan kaçıp gitmekten başka çarem yok gibi geliyordu. Zaman içinde onlardan korkmaktan çok onları hayal kırıklığına uğratmaktan çekindim. Ne yapacaklardı, ne diyeceklerdi, nasıl yaşayacaklardı? Bu beni oldukça yoran düşünceler içinde yıllarca kayboldum.
Eğitim hayatım biraz geç bitse de artık yeterince para da biriktirdim. Ancak son birkaç yıldır ailemin bensiz 1 gün bile geçiremediğini geç de olsa fark ettim. Hele hele babamın kanser olmasından sonra annemin ne kadar kendini harap ettiğini ve hem babama hem bana selin alıp götürdüğü bir insan nasıl tutunursa öyle sımsıkı sarıldığını görünce anneme karşı sorumluluk duygum daha da arttı. Onun bilgisi ve izni olmadan böyle bir eyleme geçemeyeceğimi anladım yaşadığı müddetçe. Eskiden babama hiçbir şey söylemeden kaçıp giderim derdim annem öldüğü takdirde. Annemeyse babam yokken daha rahat açılırım gibi düşünüyordum. Ancak, babam da çok duygusal bir insan ve son zamanlarda kardeşleriyle yaşadığı problemlerden sonra bizden başka kimsesi kalmadı. Ona da bunu asla yapamam.
Uzun zamandır kafa dengi olma şartıyla ailemin de hoşlanacağı bir kızla evlenmeye razı olarak mecburi arayış içindeydim. Aileme olan bağlılığım nedeniyle kendim için değil onlar için yaşayacaktım. Ama eğer kafamda belirlediğim limitte para biriktirirsem ya da ailemden bir kayıp yaşarsam kendi yoluma giderim diyordum. Bu zaman kadar evlilik yoluna girmediysem istediğim şeyi yapacaktım. Yeterli para koşulunu sağlamışken uzun zamandır -mesafe nedeniyle fiziki olarak pek olmasa da-görüştüğüm bir kızdan da artık umudum kalmayınca bilinmezlik sisi azalır gibi oldu. Anneme anlatmak istiyorum her şey kısa zamanda netleşirse. Onu ikna etmeye çalışmadan önce ise bir süre psikolog seansına ihtiyacım var. Sanırım psikiyatrist ilk aşamada olmasa daha iyi gibi ama yine de transseksüellik konusunda uzmansa psikiyatrist ya da psikolog tavsiyesi istiyorum bana yardım edebilecek. Bu alanda bilgili, tecrübeli (40 yaş üstü) kadın uzman tavsiyesi rica ediyorum. Yaşıtlarıma ve erkeklere kendimi açıklamak zor geliyor. Zaten babama da bu yüzden açıklayamam gibi geliyor. Ataerkil bir toplumun erk kişisi duyduklarına anlam veremez ve utanç duyar bunu bana yansıtmak istemese bile. Her neyse sözün özü sizin tedavi olduklarınızdan ya da duyduklarınızdan psikolog/psikiyatrist kimler uygundur?
